Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013
Ένας μικρός-μεγάλος κόσμος.
Ένας μικρός-μεγάλος κόσμος.
http://htwins.net/scale2/
Κινείστε το βελάκι δεξιά ή αριστερά για να δείτε μικρότερες ή μεγαλύτερες τις εικόνες.
http://htwins.net/scale2/
Κινείστε το βελάκι δεξιά ή αριστερά για να δείτε μικρότερες ή μεγαλύτερες τις εικόνες.
Σώμα – Ψυχολογία – Πνεύμα
Από: Δρ. Ιωάννης Αναστασίου
| ||
 |
Σώμα – Ψυχολογία – Πνεύμα :
Η ενότητά τους έχει αποδειχθεί επιστημονικά και μας θεραπεύει Δρ. Ιωάννης Αναστασίου Αποσμάσματα απο το αρθρο – ένθετο – δημοσιευμένο στο περιοδικό ‘Τρίτο Μάτι’ που κυκλοφόρησε σις 10 Μαίου 2011
Η πηγή των ασθενειών φαίνεται άγνωστη παρόλλες τις έρευνες
Οι επιστήμες με θέμα τον άνθρωπο, όπως Ιατρική, Ψυχολογία, Βιολογία κτλ. έχουν προχωρήσει πάρα πολύ.
Για να επιτευχθεί αυτό χρειάστηκε, όπως και στις περισσότερες επιστήμες, μία υπερ-εξειδίκευση που επιτρέπει, με μακροχρόνιες προσπάθειες, την βαθειά ανάλυση, διατύπωση θεωριών και πειραματικές διαδικασίες. Οι γνώσεις μας για τον άνθρωπο προχωρούν λοιπόν σταθερά σε κάθε ειδικότητα και η τεχνολογία παρουσιάζει θεαματικά αποτελέσματα, όπως η παρατήρηση του εσωτερικού του σώματος, τα καινούρια υλικά για τη κατασκευή προθέσεων, οι χειρουργικές διαδικασίες, μεταμοσχεύσεις, βλαστοκύτταρα, παρατήρηση της εγκεφαλικής λειτουργίας, κτλ. Οι ηλεκτρονκοί υπολογιστές και πληθώρα εξειδικευμένων μηχανημάτων με τα προγράμματά τους είναι πίσω απο αυτές τις προόδους. Παράλληλα, οι φαρμακοβιομηχαμίες δημιουργούν, μετά απο πολύχρονες εύρευνες, νέα μόρια για νέα φάρμακα. Ζούμε λοιπόν σε ένα μοντέρνο κόσμο και θα περμέναμε να έχουμε αισθητή βελτίωση της υγείας μας, τόσο στο βίωμα του καθενός, όσο και βελτίωση καθρεφτιζόμενη στις στατιστκές του πληθυσμού.
Αυτό όμως, παρόλλες τις έρευνες και τεχνολογικές επιτεύξεις, περιέργως δεν συμβαίνει. Ποτέ για παράδειγμα ο καρκίνος δεν ήταν τόσο εξαπλωμένος, αγγίζοντας μάλιστα τώρα τους ανθώπους σε νεώτερη ηλικία, ενώ τα ποσοστά θεραπείας παραμένουν απελπιστικά ισχνά, παρόλα τα δισεκκατομύρια που αναλώνονται στην έρευνα. Το ίδιο μπορεί να λεχθεί για τις καρδιακές παθήσεις, τις αυτο-άνοσες ασθένειες, τις ασθένειες των βασικών οργάνων, όπως το ήπαρ, πάγκρεας, πνεύμονες, κτλ. Ακόμη και για απλούστερες ασθένεις όπως η γρίππη, οι ελαφρές δερματικές παθήσεις, οι αλλεργίες. Οι μικροοργανισμοί (μύκητες, βακτηρίδια, ιοί) κατηγορούνται σαν υπευθυνοι και μόνο τα συμπτώματα υποχωρούν συχνά με τα φάρμακα. Παρόμοια αδυναμία αντιμετώπισης με τις ψυχικές ασθένειες, όπως η σχιζοφρένεια και ο αυτισμός. Αλλά και για τις πιό ήπιες ψυχολογικές διαταραχές μας, η ψυχανάλυση έδειξε πολύ περιορισμένη αποτελεσματικότητα.
Πολύ απλά, οι επιστήμες του ανθρώπου δεν γνωρίζουν σωστά τους ακριβείς λόγους εμφάνισης των διαταραχών μας. Η ανακάλυψη ενίοτε της γενετικής πληροφορίας που φαίνεται πως είναι υπεύθυνη για κάποια ασθένεια δεν βοηθά στην ουσία. Απλώς μεταθέτει το πρόβλημα (για ποιό λόγο αυτή η μεταλλαγή των γονιδίων ;) και φορτώνει τα προβλήματά μας στο τυχαίο. Επιπλέον θέτει τους επιστήμονες πάλι στην συνηθισμένη οδό της μηχανιστικής αντίληψης: (α) τα γονίδια-γρανάζια μλοκάρουν τον οργανισμό-μηχανισμό και (β) πρέπει να εξαλείψουμε τα συμπτώμνατα, έστω και πρόσκαιρα, με κάθε τρόπο. Με την έλλειψη κατανόησης των πραγματικών αιτιών, υποχωρούμε στην θεώρηση ότι αυτό που μας κυβερνά είναι το τυχαίο, η μοίρα του καθενός και επιβιώνουμε με δεκανίκια (υπέρογκες ποσότητες φαρμάκων) και τις παρενέργειές τους. Επακολουθούν τεράστια και χρόνια ελείμματα στα συστήματα υγείας όλων των χωρών.
Η εμφανής αντίφαση μεταξύ της πληθώρας των επιστημονικών δεδομένων και την έλλειψη βαθειάς γνώσης για τις πηγές των ασθενειών, και επομένως αποτελεσματικής, και όχι συμπτωματικής θεραπείας, είναι πλέον αισθητή απο όλους. Η πλειάδα αναλύσεων και εξετάσεων που ζητούνται απο τους ιατρούς για το παραμικρό βοηθά, αλλά η απαραίτητη σύνθεση, με βάση αυτές τις αναλύσεις έχει γίνει πολύ δύσκολη, Η συχνή αναφώνηση του ιατρού ότι " το πρόβλημα σας είναι ψυχοσωματικό " δηλώνει απλώς άγνοια και μας στελνει 25 αιώνες νωρίτερα, παραφράζοντας το " νούς υγιής εν σώματι υγιές ".
Τι συμβαίνει τελος πάντων την στιγμή που οι επιστήμονες κάνουν ότι καλύτερο μπορούν ;
Αυτό που συμβαίνει βασικά είναι η έλλειψη μιάς ενοποιημένης κατανόησης της ανθρώπινης ύπαρξης σε όλα τα επίπεδα : φυσικό, ενεργειακό, ψυχολογικό, νοητικό, πνευματικό. Κάτι το ανάλογο με αυτό που συμβαίνει μπροστά στην έλλειψη μιας ενοποιημένης θεωρίας των φυσικών δυνάμεων (βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμός, πυρηνικές δυνάμεις), δηλαδή έλλειψη κατανόησης των θεμελιωδών νόμων της φύσης, παρόλες τις λαμπρές επιτεύξεις της τεχνολογίας. Υπάρχουν εξαιρετικοί ειδικοί στην επίσημη θεώρηση της υγείας για το φυσικό επίπεδο του ανθρώπινου σώματος, αλλά σπάνιες συνδέσεις και καμμία σύνθεση με τα άλλα επίπεδα.
Οι γνώσεις για την αλήθεια των ασθενειών όμως υπάρχουν
Προσπάθειες σύνθεσης έχουν γίνει απο την αρχαιότητα κσι η σημασία του ψυχισμού είχε υπογραμισθεί απο πολλούς. Ο Ιπποκράτης συμβούλευε «ψάχνετε τις αιτίες και τις αιτίες των αιτιών». Ο Πλάτων πίστευε πως ήταν τρέλλα να θεραπεύειες το σώμα χωρίς το πνεύμα, ενώ ο Γαληνός είχε παρατηρήσει πως οι χαρούμενες γυναίκες παρουσιάζουν πολύ λιγότερους καρκίνους. Στις νεώτερες εποχές, οι Heinroch και Walsh είχαν πιστοποιήσει πως οι στενοχώριες μπορούν να οδηγήσουν στον καρκίνο, ενώ ο Τσέχος Groddeck - στα χρόνια του 1920 - διατύπωσε πλήρη θεωρία για τα βάθη του υποσεινήδητου. Ο Καναδός Seyle, πατέρας του όρου "στρές", απέδειξε στην δεκαετία του 1950 τον ρόλο της ψυχολογίας στήν φυσιολογία του σώματος, ενώ ο Γάλλος ιατρός Laborit γύρω στο 1970 έκανε μεγάλο έργο πάνω στην θεμελιώδη σημασία που έχει για την εμφάνιση των ασθενειών η αδυναμία μας να αντιδράσουμε σε μία κατάσταση έντονου στρές. Την ίδια εποχή, ο συνάδελφός του Moirot απέδειξε πως ο καρκίνος είναι ψυχοσωματικού χαρακτήρα. Πολλοί άλλοι ιατροί και θεραπευτές ανα τον κόσμο έχουν αναπτύξει μεθόδους θεραπείας σωματικών ασθενειών βάζοντας σε τάξη τον ψυχισμό των ασθενών.
Πέρα απο αυτές τις συγλίσεις, η οικοδόμηση μιάς επιστημονικής δομής με πλήρη θεωρία και εμπειρικές, καινοτομικές επιστημονικές αποδείξεις, δημιουργήθηκε απο τον Γερμανό ιατρό Ryke Geerd Hamer στην περίοδο 1978 – 1986 και ανέτρεψε κυριολεκτικά την κατανόησή μας για τον μηχανισμό των ασθενειών και την ιατρική γενικώτερα. Το οικοδόμημά του στηρίζεται σε θεμελιώδεις νόμους της φύσης που αναδύθηκαν προοδευτικά στην εξέλιξη των ειδών, είναι δηλαδή οντολογικά, στην βάση της ύπαρξής μας, και στοχεύουν την επιβίωσή μας. Ανεκάλυψε μία επακριβή αντιστοιχία μεταξύ των διαφόρων διαταραχών της υγείας μας απο την μία πλευρά, και της χροιάς των ψυχολογικών στρες που βιώνουμε απο την άλλη. Επίσης ανεκάλυψε τις φάσεις των ασθενειών, τις ρίζες τους στα εμβρυολογικά φύλλα, καθώς και τον καταλυτικό ρόλο των μικρο-οργανισμών.
Τα αποτελέσματα αυτών των ανακαλύψεων δημιουργούν μια θεμελιώδη αλλαγή σκηνικού, στους αντίποδες του επικρατώντος σκηνικού. Αποδεικνύεται πως καμία απο τις ασθένειές μας δεν είναι τυχαία αλλά αντίθετα έχει νόημα για την ζωή μας και μπορεί να αποκωδικοποιηθεί. Η εμφανιζόμενη ασθένεια, όχι μόνο δεν είναι κάποιος τυχαίος, μυστηριώδης τιμωρός, αλλά η κορυφή του παγόβουνου που ειδοποιεί έγκαιρα για το τι ακριβώς συμβαίνει βαθειά μέσα μας. Η συνειδητοποίηση αυτή και η έρευνα μέσα μας, μας μετατρέπει σε πρωταγωνιστές της ζωής μας για να ξαναβρούμε την ισορροποία της. Τότε οι σοφές διαδικασίες της ζωής θα έχουν εκτελέσει το έργο της προειδοποίησης, που ονομάζουμε ασθένεια, και θα επαναφέρουν την ισορροποία, που ονομάζουμε ίαση.
Η αποδεδειγμένη σχέση σώματος–ψυχολογίας δεν είναι όμως παρά η αρχή, μια πρώτη "πράξη" στην σκηνή της συνειδητότητάς μας. Άλλες έρευνες, σαν συνέχεια και δεύτερη «πράξη», έχουν αποδείξει πως οι πηγές των προγραμμάτων-πληροφοριών που μας κυβερνούν υποσυνείδητα και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα, ψυχισμό και τρόπο σκέψης μας, σαν παγόβουνο, βρίσκονται πιο βαθειά απο ένα έντονο ψυχολογικό συμβάν που εκδηλώνεται σαν κορυφή του με ασθένεια. Βρίσκονται σε πολλά περιστατικά της ζωής μας που επαναλαμβάνονται και αρχίζουν όχι μόνο απο την νηπιακή μας ηλικία, η ακόμη απο την περίοδο κύησης, αλλά και απο την περίοδο της ζωής των γονέων μας πριν την σύλληψή μας, και μάλιστα και απο τα σοβαρά περιστατικά των μελών του γενεαλογικού μας δένδρου. Σαν να υπήρχε ένας αόρατος συνδεσμος πληροφόρησης δια μέσου των γενεών που επιρρεάζουν όχι μόνο την υγεία μας αλλά και το τί συμβαίνει στην καθημερινότητά μας. Πώς όμως ;
Για να φθάσουμε τώρα στην σύνδεση της ύλης (ασθένειες, βιώματα) με την πνευματικότητα, χρειάζεται μία τρίτη πράξη. Και εκεί επιστημονικές έρευνες έχουν τις αποδείξεις μέσα απο μιά ριζικά αναθεωρημένη εικόνα για την υφή του χρόνου. Τις αποδείξεις για παράλληλες ροές χρόνου απο τις οποίες απορρέουν αβίαστα οι εξηγήσεις για την παρουσία πληροφοριών-δυναμικών που μας κυβερνούν αλλά και της διττής, παράλληλης πνευματικής μας υπόστασης που επισημαίνεται απο όλες τις παραδόσεις. Η σύγχρονη φυσική βρίσκει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτηματικά της, αναθεωρείται εκ βάθρων, και αποδεικνύονται επιστημονικά τα φαινόμενα της μεταφυσικής με την οποία μπορεί έτσι να εξοικειωθεί ο καθένας μας. Η υφή της ύπαρξης μας, που υπόκειται στην υφή του χρόνου, εμφανίζεται να είναι ο πυρήνας των διαταραχών μας αλλά και των λύσεων που μπορούν να έρθουν πια απο εμάς τους ίδιους και μόνο.
Πράξη ΠΡΩΤΗ – Ο Δρ. Hamer ανακαλύπτει τους θεμελιώδεις νόμους ασθένειας και ίασης – « Νέα Ιατρική »
Ο Δρ. Hamer που γεννηθηκε το 1935, καρκινολόγος και ραδιολόγος σε Γερμανική κλινική, καί πάντοτε σε άριστη υγεία, βέθηκε το 1978 ο ίδιος με καρκίνο των όρχεων, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του μοναχογιού του απο αδέσποτη σφαίρα. Υποψιαζόμενος την άμμεση σχέση της ασθένειας του με το προσωπικό του δράμα, συνομίλησε συστηματικά με τους ασθενείς την ίδιας ασθένειας και ανακάλυψε πως όλοι, χωρίς εξαίρεση, ζούσαν το ίδιο δράμα πρόσφατης απώλειας ενός παιδιού. Η επόμενη του σκέψη ήταν πως και άλλοι τύποι καρκίνων θάπρεπε να οφείλονται σε έντονα ψυχικά δράματα. Πραγματι, ανεκάλυψε πως όλοι οι ασθενείς ενός συγκεκριμένου τύπου καρκίνου βιώνανε ένα έντονο δράμα με την ίδια ψυχολογική χροιά, χωρίς εξαίρεση, κάτι που του επέτρεψε να δημιουργήσει μία ακριβή συσχέτιση μεταξύ της λειτουργίας του οργάνου και της ψυχολογικής χροιάς όπως αδικία, απώλεια, χωρισμός, αδυναμία, υποτίμηση, φόβος θανάτου, κτλ.
Οι έρευνες τον οδηγήσανε να διαπιστώσει στα εγκεφαλικά σκάννερ των ασθενών (χωρίς την λήψη σκιαγραφικής ουσίας) την ύπαρξη παράξενων ομόκεντρων κύκλων με κέντρο κάθε φορα απόλυτα συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου για κάθε πάσχον όργανο, και αυτό χωρίς καμία εξαίρεση. Διαπίστωσε επίσης ότι η επίλυση του δράματος, με τον ένα η άλλο τρόπο, οδηγούσε σε πολύ σύντομο διάστημα σε θεαματικές αυτο-ιάσεις, ανεξήγητες απο τους συναδέλφους του. Κατάλαβε πως επρόκειτο για θεμελιώδεις νόμους της βιολογίας, και μάλιστα πέρα απο τον άνθρωπο, χάρη στα πειράματα που έκανε σε ζώα. Δηλαδή νόμους οντολογικούς που έχουν την πηγή τους στην διαδρομή της εξέλιξης των ειδών και την προσαρμογή τους με στόχο την επιβίωση, Μέσα σε λίγα χρόνια και εξετάζοντας 10 000 ασθενείς κατέληξε στους θεμελιώδεις νόμους της Νέας Ιατρικής, όπως την ονόμασε. Οι εργασίες του έγιναν γνωστές στην Ελλάδα για πρώτη φορά χάρη στην μετάφραση του βιβλίου του Βέλγου Léon Renard «Δαμάζοντας τον καρκίνο».
Οι νόμοι αυτοί (και όχι απλώς κανόνες), που ισχύουν επομένως χωρίς καμμία εξαίρεση, είναι οι εξής :
1) Ο σιδηρούς νόμος του καρκίνου - Μια ασθένεια ξεκινά σε μια στιγμή πολύ έντονου στρές μπροστά σε μία απρόσμενη κατάσταση στην οποία αδυνατούμε να αντιδράσουμε, και που την βιώνουμε μόνοι μας, χωρίς να εκφραστούμε και να στηριχθούμε σε άλλους.
Εμφανίζεται σγχρόνως σε τρία επίπεδα : ψυχολογικό, εγκεφαλικό και σωματικό.
Το ψυχολογικό επίπεδο χαρακτηρίζεται απο μία συγκεκριμένη χροιά, σύμφωνα με την ερμηνεία της κατάστασης απο τον ασθενή, που είναι διαφορετική στον καθένα μας. Εξαρτάται απο τις εμπειρίες του, τις πεποιθήσεις του, την ιδιοσυγκρασία του, την ιστορία της ζωής του. Για παράδειγμα, μία μητέρα που μαθαίνει πως ο γιός της μπήκε φυλακή δεν θα νοιώσει ιδιαίτερο στρές εάν το πάιδί της είχε επικίνδυνες συναναστροφές και αξιολογεί πως η φυλακή θα τον κρατήσει μακρυά απο την παρέα του και θα τον γλυτώσει τελικά απο χειρότερα. Μια άλλη μητέρα μπορεί μπροστά στην ίδια κατάσταση να ξεκινήσει στιγμιαία ένα καρκίνο του μαστού διότι ερμήνευσε πως συνέβη ένα τρομερό δράμα στο οικογενειακό λίκνο. Παρόμοια, μία συζυγική απιστία μπορεί να βιωθεί σαν προδοσία, η βρωμιά, η υποτίμηση, με διαφορετική ασθένεια για κάθε χροιά, αλλά μπορεί να βιωθεί και με ανακούφιση απο τον απατημένο εάν είχε ήδη προθέσεις διαζυγίου. Επομένως ο αόρατος κόσμος των ερμηνειών μας, ο κόσμος που εμείς δημιουργούμε μέσα μας, είναι στην βάση των επιπτώσεων για την υγεία μας.
Το εγκεφαλικό επίπεδο συνίσταται στη ύπαρξη ασφαλειών στα διάφορα μέρη του εγκεφάλου που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα όργανα και λειτουργίες του σώματος. Ο εγκέφαλος έχει την υπευθυνότητα της επιβίωσής μας ανα πάσα στιγμή, διαχειριζόμενος ένα αριθμό δεδομένων-στοιχείων που είναι τεράστιος συγκρινόμενος με τις λίγες πληροφορίες του συνειδητού μέρους. Για την επιβίωση μπροστά σε πολύ έντονο στρές που αποροφά όλη μας την προσοχή, σκέψεις και μεγάλη ενέργεια, ο εγκέφαλος αλλοιώνει τις λειτουργίες του σώματος (θερμοκρασία, όρεξη, πέψη, κτλ) με τελικό αποτέλεσμα, εάν το στρές συνεχισθεί για μεγάλο διάστημα, την εξάντλιση και ίσως τον θάνατο. Γνωρίζοντας τον κίνδυνο θανάτου, ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί τα αρχαικά προγράμματα της βιολογίας μας για επιβίωση, αποτέλεσμα της εξέλιξης των ειδών. Εχοντας πρόσβαση και πεδίο δράσης αποκλειστικά το σώμα, το οποίο ελεγχει με ακρίβεια κυττάρου, πρέπει να βρεί μία λύση μέσα απο την λειτουργία του σώματος.
Ενα τέτοια αρχαικό πρόγραμμα σώζει την αλεπού που έφαγε βιαστικά το πόδι ενός λαγού και της στάθηκε στο στομάχι. Η πέψη ενός πολύ μεγάλου κομματιού οστού με τα κανονικά γαστρικά υγρά παίρνει υπερβολικά μεγάλο διάστημα και η αλεπού θα πέθαινε απο ασιτία. Ο εγκέφαλος βάζει στιγμιαία σε λειτουργία ένα διαφορετικό πρόγραμμα των στομαχικών κυττάρων, αλλάζοντας το DNA τους, για έκκριση ενος υγρού 7 με 10 φορές πιο ισχυρού, όπως αποδείχθηκε. Τα νέα αυτά κύτταρα είναι τα καρκινικά και αφού επιτύχουν τον σκοπό τους, με συντομότατη πέψη του λαγοπόδαρου και σωτηρία της αλεπούς, καταστρέφονται απο τον εγκέφαλο και απομακρύνονται, για να επανέλθουν όλα στην κανονική τους λειτουργία. Το ίδιο με την λεόντισα που έχασε τα μικρά της στην σαβάνα και ξεκινάει ένα καρκίνο των μαστών, δηλαδή κύτταρα «τούρμπο» που εκκρίνουν υγρό 7 με 10 φορές πιό θρεπτικό απο το μητρικό γάλα, όπως αποδείχθηκε. Ετσι όταν η λεόντισα βρεί τα μικρά της που θα είναι ίσως ετοιμοθάνατα, είναι έτοιμη να τα προσφέρει κάτι εξαιρετικά θρεπτικό.
Ο Δρ Hamer ανακάλυψε την ύπαρξη «ασφαλειών», όπως σε ένα ηλεκτρικό κύκλωμα, δηλαδη κέντρων διαταγών στον εγκέφαλο, που κατευθύνονται προς τα διάφορα όργανα του σώματος. Αυτά τα κέντρα εμφανίζονται αποδεικτικά στα εγκεφαλικά σκάνερ σαν ομόκεντροι κύκλοι, σαν κύμματα-σόκ που δημιουργούνται στιγμιαία μαζί με τα στρές, πάντα στην ίδια θέση για το κάθε όργανο που πάσχει, χωρίς καμία εξαίρεση.
Το σωματικό επίπεδο αντιπροσωπεύει μόνο την ορατή κορυφή του παγόβουνου τελικά, το όργανο που πάσχει. Η επιλογή απο τον εγκέφαλο του οργάνου-στόχου για την επιβίωση του οργανισμού στο σύνολό του, σύμφωνα με τα αρχαικά προγράμματα, γίνεται όπως στα ζώα. Δεν υπάρχει κανένα λάθος στην επιλογή του οργάνου που θα κλειθεί να λύσει πρόσκαιρα και βιολογικά το πρόβλημα, διότι η λειτουργία του αντιστοιχεί πάντα στην ψυχολογική χροιά του στρές.
Η διαφορά με τον άνθρωπο βρίσκεται στο ότι ο εγκέφαλος εκλαμβάνει σαν πραγματική κατάσταση, όχι μόνο αυτό που συμβαίνει στην φυσική πραγματικότητα όπως στα ζώα, αλλά και τα αποτελέσματα των ανωτέρων διεργασιών μας οπως η φανταστική πραγματικότητα, η εικονική και ιδιαίτερα η συμβολική πργματικότητα. Μία φράση, η μόνο μία λεξη που ερμηνεύεται σαν κάτι που δεν μπορώ να χωνέψω, θα εκληφθεί απο τον αυτοματισμό του εγκεφάλου, βασισμένου στις ερμηνείες μου, τόσο πραγματική όσο και το λαγοπόδαρο της αλεπούς, και η επέμβασή του θα είναι η ίδια, δηλαδή καρκίνος του στομάχου. Βλέπουμε πάλι πως τελικά πάσχουμε απο τις παραστάσεις της πραγματικότητας που κτίσαμε μέσα μας, τις αξίες μας, τα «πιστεύω» και τα «πρέπει» μας. Πάσχουμε στην ύλη μας απο άυλες ερμηνείες-φαντασιώσεις που κατασκευάσαμε.
Η σημασία αυτής της έρευνας του Δρ Hamer είναι τεράστια. Απλώς και μόνο η ακριβέστατη αντιστοιχία της χροιάς του στρές με την λειτουργικότητα του οργάνου θα ήταν αρκετή επιστημονική, εμπειρική απόδειξη του μηχανισμού των ασθενειών και συγκλονιστική επανάσταση στην ιατρική. Η ύπαρξη των ομόκεντρων κύκλων-κέντρων διαταγών του εγκεφάλου σε απόλυτα συγκεκριμένη θέση για κάθε όργανο, ορατών στο σκάνερ, αποτελεί μια επιπλέον απόδειξη για τον μηχανισμό που γίνεται πλέον νόμος για την επιβίωση των ζώντων οργανισμών. Ο εγκέφαλος «συνδέει» και «αποσυνδέει» τα όργανα.
Δεν υπάρχει τίποτα το τυχαίο στη γένεση των ασθενειών. Η συηθισμένη ρήση της σχετικής αγνοίας μας, «όλα είναι ψυχοσωματικά», αντικαταστάται απο την λεπτομερή χαρτογράφηση του Δρ Hamer. Οπως με την θεμελιώδη ανακάλυψη του πίνακα των στοιχείων απο τον Mendéléïev που έδωσε την δυνατότητα της προόδου στην χημεία και φυσική, έτσι και ο πρώτος νόμος της Νέας Ιατρικής αλλάζει τα θεμέλια της κατανόησής μας για την υγεία. Δεν υπάρχει καμία χαοτική εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων την στιγμή που όλα είναι κατευθυνόμενα απο τον εγκέφαλο και που η οργάνωση των καρκινικών ιστών δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απο τους υγιείς ιστούς, με το σύστημα αρτηριών, φλεβών, νεύρων, κτλ. Είναι εμφανέστατο πως βρίσκονται εκεί για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Και ποτέ η ζωή δεν θα στραφεί εναντιον της ζωής.
2) Η διφασική εξέλιξη των ασθενειών- Οι επιπτώσεις του στρές μπορούν να εξελιχθούν σε δύο φάσεις : (α) Η πρώτη φάση του υπερβολικού στρές και της επακόλουθης εμφάνισης της συγκεκριμένης ασθένειας και των συμπτωμάτων της, και (β) η δεύτερη φάση, της ίασης – εάν και όταν λυθεί το ψυχολογικό πρόβλημα – που προκαλεί μια νέα σειρά συμπτωμάτων (εκλαμβανόμενα σαν διαφορετική ασθένεια απο την ιατρική) με τα οποία ο οργανισμός επαναφέρεται στην κανονική του λειτουργεία.
Η ιατρική, αγνοώντας αυτούς του νόμους, έχει δομήσει μία σειρά υποθέσεων, ξεχωριστές για κάθε ασθένεια, σηλαδή μία σειρά συμπτωμάτων και συνθηκών για την εμφάνισή τους, χωρίς να υποψιάζεται ότι πολλές απο αυτές ανιστοιχούν στις προσπάθειες αυτο-ίασης του οργανισμού. Οπως πχ. η φυματίωση που αντιστοιχεί στα συμπτώματα επίλυσης του φόβου του θανάτου ο οποίος είχε προκαλέσει καρκίνο των πνευμόνων και πέρασε απαρατήρητος. Δεν μπορεί να εμφανισθεί φυματίωση εάν δεν έχει προηγηθεί τεράστιος φόβος θανάτου που στην συνέχεια κώπασε, και επομένως δεν πρόκειται για μία ασθένεια ανεξάρτητη, απο το πουθενά.
Στην πρώτη φάση, το έντονο στρές προκαλεί κρύα άκρα, έλλειψη όρεξης, απώλεια βάρους, κακό ύπνο, έμμονες σκέψεις πάνω στο συμβάν. Ομως στο επίπεδο των σωματικών βλαβών τα συμπτώματα μένουν συχνά σχεδόν απαρατήρητα. Π.χ. ένας όγκος στο πεπτικό σύστημα δεν προκαλεί ιδιαίτερα συμπτώματα για μεγάλο διάστημα, το ίδιο και η οστεοπόρωση. Εάν επέλθει επίλυση του ψυχολογικού δράματος του ασθενούς, που δεν γνωρίζει ίσως κάν ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα σε εξέλιξη στο σώμα του, ο εγκέφαλος διατάζει, σε δεύτερη φάση, την επαναφορά στην σωστή λειτουργεία, πράγμα που συνοδεύεται με κούραση, περισσότερη όρεξη και ανάκτηση του χαμένου βάρους, θερμότερα άκρα, κτλ. και προκαλεί συχνά εντυπωσιακά συμπτώματα («θερμές» ασθένειες). Π.χ. αιμμοραγίες στα κόπρανα, η πτύσεις αίματος στην περίπτωση όγκων που νεκρώνονται και εκδιώχνονται απο το πετικό σύστημα μέσω των φυσικών οδών, η ακόμη σοβαροί πόνοι απο τα περιόστια με την διόγκωσή τους κατα την διάρκεια πλήρωσης των πόρων που είχαν δημιουργηθεί στο εσωτερικό των οστών. Ετσι λοιπόν ορατές ασθένειες ανακαλύπτονατι κατα το πλείστον στην δεύτερη φάση. Παράλληλα, οι φόβοι, και επομένως τα νέα στρές που προκαλει η εμφάνιση μιας τυχαίας «ασθένειας», μπορούν να ξεκινήσουν με την σειρά τους νέες ασθένειες, σε ένα φαύλο κύκλο.
Η δεύτερη φάση ίσως δεν υπάρξει ποτέ και ο ασθενής, πάντα σε στρές συνειδητό η όχι, θα παρουσιάσει μετά απο κάποιο διάστημα την ασθένειά του, π.χ. προχωρημένο όγκο στα έντερα. Ευτυχώς όμως η επίλυση του ψυχολογικού δράματος συμβαίνει αρκετά συχνά μέσα απο τα γεγονότα της ζωής, χωρίς συνειδητοποίση εκ μέρους μας. Ακόμη πιό αισιόδοξα, η συνειδητοποίηση της σχέσης ασθένειας-ψχολογικού στρές, που είναι και ο απώτερος σκόπος, μπορεί να μας οδηγήσει στην λύση του ψυχολογικού δράματος και άρα στην διαδικασία αυτο-ίασης. Είναι επομένως απόλυτη ανάγκη να κατανοήσουμε τα συμπτώματα που την ακολουθούν και που δεν είναι κάν ασθένειες στην ουσία, αλλά εκδηλώσεις αυτο-ίασης. Αυτές οι εκδηλώσεις όμως μπορούν να είναι πολύ έντονες και μακροχρόνιες, εάν το δράμα υπήρξε έντονο και μακροχρόνιο, και να μας σκοτώσουν εάν δεν κατανοηθούν και αντιμετωπισθούν σωστά.
Η ίδια αυτή δεύτερη φάση εκφράζεται απο το σώμα με δύο περιόδους.
Η αρχική περίοδος εκδηλώνεται με την εμφάνιση οιδημάτων που μεταφέρουν τα απαραίτητα στοιχεία για την ίαση στην περιοχή του οργάνου, αλλά και στο αντίστοιχο κέντρο αποφάσεων του εγκεφάλου, στην «πεσμένη ασφάλεια» που τώρα «σηκώθηκε», όπως διακρίνεται πάλι στο σκάνερ με τις αλλαγές σκιάς στους ομόκεντρους κύκλους. Στο απόγειο αυτής της διαδικασίας οιδημάτων εμφανίζεται μία σύντομη κρίση σαν επιλεψία («επιλεπτοειδής») ο σκοπός της οποίας είναι η επανφορά του ηλεκτρικού κυκλώματος απαραίτητου για την τελική ευθεία ίασης και την εκκένωση των οιδημάτων. Το έμφραγμα του μυοκαρδίου π.χ. αντιστοιχεί σε αυτήν την διαδικασία, μετά την επίλυση του στρές απώλειας του ζωτικού μου χώρου, ενός στρές που διήρκεσε όμως πολύ. Παρόμοια με τις κράμπες η την πνευμονική εμβολή.
Μετά απο αυτή την κρίση που είναι αποφασιστικής σημασίας για την πλήρη υποχώρηση των οιδημάτων και την ίαση, νέοι ιστοί, ακίνδυνοι, εμφανίζονται στον εγκέφαλο για την επούλωση των «ασφαλειών» (ιστοί που πολύ συχνά εκλαμβάνονται σαν καλοήθεις όγκοι), και όλα επιστρέφουν προοδευτικά στην κατάσταση υγείας. Όλα θάπρεπε να αντιμετωπισθούν απο τον ασθενή και τον ιατρό του με επίγνωση της πραγματικής διαδικασίας, με ηρεμία, ξεκούραση, σωστή διατροφή, και πάνω απο όλα με συνείδητποίηση της επίλυσης ενός ψυχολογικού δράματος που βοηθά στην εξέλιξή του, σαν μια νέα καμπή στην ζωή του.
  
3) Το οντογενετικό σύστημα των ασθενειών - Ο τρόπος εμπέμβασης του εγκεφάλου στο όργανο που επιλέγεται σαν στόχος του εξαρτάται απο την εμβυολογική προέλευση του οργάνου. Όλα δηλαδή είναι ορχηστρωμένα βαθειά μέσα απο την οντολογική εξέλιξη των οργανισμών.
Η εμβυολογική εξελιξη του οργανισμού ξεκινά με την διαφοροποίηση του αρχικού γονιμοποιημένου ωαρίου σε τρείς βασικές ομάδες κυττάρων-φύλλων απο τα οποία θα προέλθουν αργότερα όλα τα όργανα. Πρόκειται για το ενδόδερμα, το μεσόδερμα (που και αυτό διαιρειται σε παλαιό και νέο μεσόδερμα) και το εκτόδερμα.
Οι ηλεκτρικές «ασφάλειες» των διαταγών του εγκεφάλου προς τα όργανα σε περίπτωση έντονου στρές βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία στο :
«Στέλεχος» του εγκεφάλου (αρχαïκός εγκέφαλος, προέκταση του νωτιαίου μυελού) για όργανα που προέρχονται απο το ενδόδερμα, που είναι τα βασικά όργανα επιβίωσης, όπως η καρδιά, οι πνεύμονες, το ήπαρ, η μεγάλη καμπύλη του στομάχου, το πάγκρεας, κτλ
«Εγκεφαλικό φλοιό» (φαιά ουσία, το σώμα των νευρώνων), για όργανα που προέρχονται απο το εκτόδερμα, όπως τα οστά, η επιδερμίδα, η μικρή καμπύλη του στομάχου, ο δωδεκαδάκτυλος, κτλ.
«Παρεγκεφαλίδα», για όργανα που προέρχονται απο το παλαιό μεσόδερμα, όπως οι μαστοί, ο κόλπος, η ουροδόχος κύστη, το περικάρδιο, η πλεύρα, κτλ.
«Εγκεφαλικός μυελός» (άσπρη ουσία, περιοχή των αξόνων των νευρώνων), για όργανα που προέρχονται απο το νέο μεσόδερμα.
Είδαμε πως η χροιά-ερμηνεία της κατάστασης-στρές απο τον ασθενή θα προσδιορίσει με διαταγή του εγκεφάλου το όργανο που θα καλεσθεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Αυτό θα μετατραπεί σε ομόκεντρους κύκλους που δείχνουν ότι «έπεσε η ασφάλεια» που βρίσκεται σε μία απο τις τέσσερες παραπάνω περιοχές του εγκεφάλου. Ο τρίτος νόμος της νέας ιατρικής διατυπωνει λοιπόν ότι
Στην φάση του στρές, η διαταγή του εγκεφάλου εκφράζεται απο τα κύτταρα σαν
- πρόσθεση μάζας (όγκοι) για τα όργανα που προέρχονται απο το ενδόδερμα και
- αφαίρεση μάζας (έλκη) για τα όργανα που προέρχονται απο το εκτόδερμα
- μπλοκάρισμα λειτουργίας για όργανα που προέρχονται απο το νέο μεσόδερμα, π.χ. διαβήτης, και
- ξεμπλοκάρισμα λειτουργίας για όργανα που προέρχονται απο το παλαιό μεσόδερμα, π.χ. Πάρκινσον.
Στην φάση της αυτο-ίασης συμβαίνει το αντίστροφο για την επούλωση των ζημιών. Αφαιρείται η μάζα που είχε προστεθεί, η προστιθεται μάζα εκεί που είχε αφαιρεθεί. Η ακόμη αντιστρέφεται το μπλοκάρισμα – ξεμπλοκάρισμα των λειτουργιών.
Παρατηρούμε λοιπόν πως η γένεση ασθενειών και η επιστροφή στην υγεία υπακούουν ένα επακριβή μηχανισμό προγραμματισμένο απο τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του σώματός μας. Τίποτε λοιπόν δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ένα απο τα συμπεράσματα είναι ότι δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα μεταστάσεις. Οι νέες ασθένειες που εμφανίζονται είναι αποτέλεσμα ενός νέου έντονου στρές. Για παράδειγμα, ο καρκίνος των οστών μιάς γυναίκας που έχει υποστεί αφαίρεση μαστού, είναι αποτέλεσμα ενός τεράστιου στρές υποτίμισης που νοιώθει για όλες τις επιπτώσεις του ακρωτηριασμένου σώματός της που δεν μπορεί να αποδεχθεί. Όχι μόνο οι ιατρικές έρευνες δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει καρκινικά κύτταρα σε κυκλοφορία στο αίμα που θα μπορούσε να τις μεταφέρει απο το ένα σημείο στο άλλο, αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, θα ήταν αδύνατο σε κύτταρα που προσθέτουν μάζα στον μαστό να αλλάξουν την γενετική τους πληροφορία και να αρχίσουν ξαφνικά να αφαιρούν μάζα απο τα οστά.
4) Το οντογενετικό σύστημα των μικροβίων - Ενεργοποιείται μόνο με διαταγή του εγκεφάλου στην τελική φάση αυτο-ίασης για να διαρθώσει τις ζημιές και να επαναφέρει το σώμα σε κατάσταση υγείας. Το σύστημα αυτό αποτελείται απο μύκητες, βακτηρίδια και ιούς που παίζουν συγκεκριμένους ρόλους.
Οι μύκητες είναι οι πιο αρχαικοί μικροοργανισμοί και επεμβαίνουν για να καθαρίσουν τους όγκους στα όργανα που προέρχονται απο το ενδόδερμα.
Τα βακτηρίδια επεμβαίνουν στους ιστούς που προέρχονται απο το μεσόδερμα και μπορούν να ενεργήσουν τόσο στο καθάρισμα όσο και στην ανακαίνισής τους.
Οι ιοί δρούν στους νεκρωμένους ιστούς των οργάνων που προέρχονται απο το εκτόδερμα και τους ανακαινίζουν.
Η θεώρηση του Louis Pasteur ότι οι μικρο-οργανισμοί είναι εξωτερικοί εχθροί μας και πρέπει να τους καταπολεμήσουμε πάση θυσεία, αντικαθίσταται έτσι απο την θεώρηση του τότε αντιπάλου του Δρ. Antoine Béchamp που πρέσβευε ότι οι μικρο-οργανισμοί είναι συμμαχοί μας και μπορούν να δημιουργηθούν μάλιστα και μέσα στα κύτταρα μας απο ορισμένους οργανίτες υπο την διαταγή του εγκεφάλου, σύμφωνα με τις ανάγκες του. Δυστυχώς η ιατρική συγκράτησε απολειστικά την θεώρηση του Pasteur και τώρα ο Δρ. Hamer την απορρίπτει, αποδεικνύοντας τον πραγματικό μηχανισμό των ασθενειών.
Τίποτα το τυχαίο λοιπόν και στους μικρο-οργανισμούς που επεμβαίνουν για την αποκατάσταση της υγείας. Ο εγκέφαλος ελέγχει το παραμικρό, αλλά εμείς αγνοούντες τους μηχανισμούς του, σαμποτάρουμε πολύ συχνά το έργο του.
Στις επιδημίες, π.χ. τις γρίππες, πρόκειται μόνο για ανθρώπους (μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού) που έχουν επιλύσει, η ξεχάσει μία ελαφριά στενοχώρια της ίδιας, πολύ κοινής χροιάς, π.χ. παρεξηγήσεις στην οικογένεια συνήθως, που έχουν προκαλέσει και αφήσει μικρο-έλκη στους επιφανειακούς ιστούς στην αρχή του αναπνευστικού (μύτη, κτλ). Ο εγκέφαλος ψάχνει τους κατάλληλους ιούς για να εκπληρώσει την φάση της ίασης πού μένει να γίνει και χρησιμοποιεί αυτούς που κυκλοφορούν. Μόνο άνθρωποι με τέτοιο σενάριο αποτελούν το 20% η 40% των θυμάτων της γρίππης ενώ οι υπόλοιποι 60%, ως εκ θαύματος, δεν θα «κολλήσουν» τον ιό ποτέ. Δεν «κολλάμε» τίποτα εάν ο εγκέφαλος δεν το διατάξει.
5) Ο νόμος της πεμπτουσίας του Δρ. Hamer εκφράζει την σύνθεση των παραπάνω τεσσάρων νόμων. Ότι δηλαδή η ασθένεια πρέπει να θεωρηθεί όπως είναι στην πραγματικότητα, σαν ένα ειδικό πρόγραμμα επιβίωσης γεμάτο νόημα που δημιουργήθηκε δια μέσου του μηχανισμού της εξέλιξης των ειδών και αφορά όλα τα βασίλεια ζώντων οργανισμών, στο μέτρο του καθε βασιλείου. Ενώνει λοιπόν τους ανθρώπους μέσα στο σύνολο όλων των ζώντων στο οποίο συμμετέχουμε.
Ποιά ήταν η κατόπιν σταδιοδρομία του Δρ. Hamer ;
Αυτή η ανακάλυψη θα έπρεπε να είχε τύχει άμμεσου και τεραστίου ενδιαφέροντος απο το ιατρικό επιστημονικό περιβάλλον και να εξασφαλίσει στον Δρ Hamer όχι ένα αλλά αρκετά βραβεία Νόμπελ – Ιατρικής, Ειρήνης, Οικονομίας ίσως, και άλλα. Αντί αυτού, σκευωρίες που δημιουργήθηκαν απο το ιατρικό κατεστημένο στην Γερμανία απο την αρχή των δημοσιεύσεών του στα μέσα του 1980. Του αφαιρέθηκε, νομικώς, το δικαίωμα εξάσκησης του ιατρικού επαγγέλματος, λόγω ....διανοητικής αδυναμίας και στην συνέχεια αναγκάσθηκε να διδάξει επι χρόνια στην Γαλλία, πριν μετακομίσει στην Ισπανία όπου δεν μπορούσε επισήμως να διδάξει η να θραπεύσει. Πολλά χρόνια αγότερα (2006) συνελήφθει εκεί για να κλεισθεί επί ένα έτος σε γαλλική φυλακή, ενώ τώρα ζεί εξόριστος, εκτός ευρωπαικής ένωσης, στην Νορβηγία.
Και τώρα τί κάνουμε ;
Δέν υπαρχουν μάλλον θεραπευτές που ακολουθούν και εξασκούν την ακριβή διαδικασία του Δρ Hamer. Όχι μόνο λόγω του κυνηγητού που υφίσταται όντας εκτός νομου, και αυτός και η μέθοδός του, αλλά και της δυσκολίας να μεταδοθεί η ικανότητα δυεισδυτικής κατανόησης των σκάνερ. Ο ίδιος είναι ικανός να αναγνώσει όλη την ιστορία της ζωής κάποιου μέσα απο το σκάνερ. Πολλοί λίγοι όμως πρώην μαθητές του είναι ικανοί για κάτι παραπλήσιο. Ευτυχώς, μερικοί απο του μαθητές του, κατα το πλείστον ιατροί αλλά και άλλοι θεραπευτές, που παρακολούθησαν τα μαθήματα του στην Γαλλία, πήγαν με την έρευνά τους τις γνώσεις μας ακόμη πιο μακρυά και διδάσκουνε επι έτη σε γαλλόφωνες χώρες (Γαλλία, Βέλγιο, Κεμπέκ). Συγγράψανε μια πληθώρα βιβλίων στα γαλλικά με τελικό αποτέλεμα να υπάρχουν αρκετοί θεραπευτές σε αυτές τις χώρες, συγκεντρώνοντας πολλή πλούσια εμπειρία και νέες γνώσεις.
Οι νέες έρευνες και η σύνθεση τους για την βαθειά κατανόηση του ανθρώπου έχουν τεράστια σημασία για την πρακτική αντιμετώπιση των ασθενειών απο τον καθένας μας, την καθημερινή εξέλιξή μας προς την αυτογνωσία, και ακόμη για τον δρόμο προς την πνευματικότητα. Αυτά θα μας αποσχολήσουν στην συνέχεια.
Πράξη ΔΕΥΤΕΡΗ - Πέρα απο τον Hamer, χάρη στον Hamer
Πράξη ΤΡΙΤΗ – Η φύση του Χρόνου μας φανερώνει τα μυστικά του κόσμου και της ψυχής
Ιωάννης Αναστασίου
|
Δρ. Garnier Malet γράφει...
Ο Δρ. Garnier Malet γράφει: «Η Εξισορρόπηση του καθενός μας συμβάλλει στην εξισορρόπηση των άλλων και του πλανήτη. Είναι λοιπόν καιρός για κάτι τέτοιο, ιδίως στην χώρα όπου ζουν οι απόγονοι αυτών των καταπληκτικών γιων του Ηλίου, δημιουργών και μεταδοτών μιας θεμελιώδους συμπαντικής θεωρίας που ηεπιστήμη μας μόνο τώρα ξανά ανακαλύπτει»
Οι επιστήμονες φυσικοί, ιατροί, θεραπευτές γλωσσολόγοι, λάτρες του Ελληνισμού,λόγιοι κ.τ.λ, μπορούν, πέρα από την κατανόηση, να νοιώσουν επίσης πολύ βαθύτερααπό άλλους την ουσία των πραγμάτων, για να προχωρήσουν ακόμη πιο μακριά.
Την προέλευση των αρχών της θεωρίας αυτής από την αρχαία ελληνική γλώσσα μετα 54 μικρά και κεφαλαία γράμματα που αποτελούν τους κρυμμένους Δαιδάλους τηςροής του χρόνου, και γενικά των σχέσεων με την πανάρχαια ελληνική παράδοση πουαναγνωρίζεται στην κλασσική αρχαία ελληνική γραμματεία.
Ο J.P. Gamier Malet λέει ότι «Tα γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου είναι πέρασμα χρόνου που διαγράφουν άτομα, αστέρια και γαλαξίες.
Στις απώτατες εποχές οι άνθρωποι επικοινωνούσαν μεταξύ τους με την σκέψη, και όταν σε κάποια στιγμή έπρεπε να κρύψουν την αλήθεια εφάρμοσαν τη γραφή».
Η σημαντικότερη προβολή της διάλεξης ήταν η φωτογραφία επιγραφής του Μεξικούηλικίας 22.500 ετών πάνω σε πέτρα που βρέθηκε μέσα σε στρώμα λάβας ηφαιστείουσε βάθος 19 μέτρων, πάνω στην οποία φαίνονταν κεφαλαία και μικρά Ελληνικάγράμματα και αριθμοί καταρρίπτοντας έτσι την θεωρία του Ινδοευρωπαϊσμού, τηςΦοινικικής προέλευσης των γραμμάτων, και της αραβικής προέλευσης των αριθμών.
Θα ήθελα να επισημάνω την τεράστια προσφορά του Γάλλου φυσικού και τουΈλληνα Ιωάννη Αναστασίου Δρ. Πυρηνικής φυσικής που έχουν μεταβληθεί σεσύγχρονους ιεραπόστολους και διαφωτιστές του Ελληνισμού και τον προβάλλουνανά τον κόσμο.
Ευχόμαστε να τους μιμηθούν και άλλοι επιστήμονες ώστε να μπορέσει η ανθρωπότητα να ξαναβρεί τον εαυτό της.
Tags: Αταξινόμητα
Τετάρτη, 1 Αυγούστου 2007 4:42 μμ | 2 σχόλια
Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο Αμφιθέατρο Γιάννης Κορδάτος στον Βόλο την Πέμπτη 26.9.2005 δόθηκε διάλεξη [Με την υποστήριξη Ένωση Ελλήνων Φυσικών] από τον Δρ. Jean- Pierre Garnier Malet, φυσικό της Μηχανικής των Ρευστών με θέμα «0 Χρόνος Ξετυλίγειτα Μυστικά του και Αλλάζειτις Ζωές μας».
O Γάλλος Φυσικός είναι ειδικός σε θέματα Ουράνιας Μηχανικής και Σχετικότητας κι έχει εργαστεί ττολλά χρόνια στο Γαλλικό Εθνικό ΣύστημαΈρευνας. Πρόσφατα διατύπωσε τη θεωρία της «Διττότητας», που αναθεωρεί ριζικά την έννοια της Υφής του Χρόνου. Η θεωρία αυτή δίνει μεακριβή και μαθηματικά τρόπο την πολυπόθητη εξήγηση για το τι υπάρχει πίσω από τις σύγχρονες θεωρίες, αντίύλη, αντίβαρύτητα, μαύρη ενέργεια.μαύρες οπές κτλ., και πως είναι δυνατόν να λειτουργούν στην πραγματικότητα,χωρίς παράδοξα. Αλλά ηεπαναστατική αυτή θεωρία δενσταματά εδώ. Προχωρά και αποδεικνύει πώς οι Έλληνες του απώτατου παρελθόντος γνώριζαν πολύ καλά αυτή την πραγματικότητα για τον χρόνο και την είχαν κωδικοποιήσει στη γλώσσα μας, πριν καν υπάρξουν άλλες γλώσσες στον κόσμο.
Η Θεωρία της «Διττότητας» εχει δημοσιευτεί σε πολλά επιστημονικά περιοδικά και έχει παρουσιαστεί τατελευταία τέσσερα χρόνια στη Γαλλία,Ελβετία, Βέλγιο, Ιταλία, Καναδά, Βραζιλία και Ελλάδα.
Τη διάλεξη του Γάλλου φυσικού τόσο στο εθνικό ίδρυμα ερευνών στην Αθήνα όσο και στον Βόλο μετέφραζε στα Ελληνικά οΔρ. ΠυρηνικήςΜηχανικής Ιωάννης Αναστασίου ο οποίος ζει και εργάζεται στο Βέλγιο «Στην Γενική Διεύθυνση έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε Θέματα Πολιτικής και Στρατηγικής των Τεχνολογιών για τη Βιομηχανία». Η βασική ιδέα της θεωρίας αυτής σύμφωνα με τον Dr Malet είναι ότι τα πάντα στο σύμπαν από τον μικρόκοσμο μέχρι τον μακρόκοσμο και τα έμβια όντα είναι διττής υφής. Δέχεται ότι ο χρόνος δεν είναι συνεχής, γραμμικός αλλά κυλάει μόνο μερικές στιγμές τόσο μικρές που είναι ανεπαίσθητες στη βιολογία μας.
Δέχεται επίσης ότι υπάρχουν ταυτοχρόνως τρεις πραγματικότητες που μας αφορούν, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον που εκδηλώνονται με διαφορετικές ταχύτητες μη αντιληπτές στον άνθρωπο, αλλά αντιληπτές μόνο από τταρατηρητή που βρίσκεται έξω από τον ορίζοντα των δικών μαςπραγματικοτήτων, δηλαδή έξω από τις δικές μας διαστάσεις . Το θεμελιώδες στοιχείο της θεωρίας αυτής είναι ότι υπάρχει επικοινωνία μεταξύ παρελθόντος - παρόντος - μέλλοντος, μεταξύ της υλικής μας διάστασης στο παρόν και του άλλου εαυτού μας, που υπάρχει σε μια άλλη διάσταση χρόνου. Τα πάντα στο σύμπαν, από τα στοιχειώδη σωμάτια, μέχρι τους ήλιους και τους γαλαξίες είναι διττά, δηλαδή ζούμε σε δύο διαφορετικές ροές χρόνου. Υπάρχουν και τρία όρια ταχυτήτων, η ταχύτητα του φωτός 300.000 km/sec στο παρόν, και δύο άλλες πολύ μεγαλύτερες, εκ των οποίων η ταχύτερη είναι του μέλλοντος 2.850.000 φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός (!!!) Η ταχύτητα πληροφόρησης που ισχύει για το ηλιακό μας σύστημα είναι η ταχύτητα του φωτός, μεταξύ των ηλιακών συστημάτων πολύ μεγαλύτερη και μεταξύ γαλαξιών η ταχύτητα είναι 2.850.000 φορές την ταχύτητα του φωτός.
Το διττό σώμα του ανθρώπου ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα μεταξύ των τριών χρόνων, ερευνώντας για ζωτικές πληροφορίες. Η τεράστια επιτάχυνση των χρονικών στιγμών σε αυτό που αποκαλούμε μέλλον επιτρέπει στον διττό εαυτό μας να ελέγξει τις επιπτώσεις των πράξεων μας πριν τις ζήσουμε στο παρόν μας, όπως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές προβλέπουν την κακοκαιρία πριν αυτή φτάσει σε μας. Στην αργή ροή, που ονομάζουμε παρελθόν, έχει την πληροφορία σύνθεσης για όλα αυτά που είναι αρμονικά για μας, ενώ στην τάχιστη ροή, που ονομάζουμε μέλλον, παρατηρεί τις επιπτώσεις των πράξεων και σκέψεων μας. Ο J. P. Garnier Malet κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «Ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με τον κύκλο της ηλιακής δραστηριότητας και μια ουσιώδη ιδιότητα του χρόνου, μια «Διττότητα» που τον κάνει να ζει σε δύο διαφορετικούς χρόνους δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα να προλαμβάνει το καλύτερο μέλλον του και να διαλέγει τις πιο ευνοϊκές στιγμές για κάθε μια από τις πράξεις του». Παρατήρησε ότι όταν δύο ηλεκτρόνια εξέρχονται από το άτομο σε κενό χρόνου απομακρύνονται από τον πυρήνα με την ταχύτητα του φωτός ότι πληροφορίες έπαιρνε το ένα, ακαριαία τις μετέδιδε και στο άλλο αν και αγνοούσε την ύπαρξη του.
Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στον άνθρωπο, το ηλιακό μας σύστημα, τον ζωδιακό και τους γαλαξίες.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..
Tags: Αταξινόμητα
Τετάρτη, 1 Αυγούστου 2007 11:16 μμ | 1 σχόλιο
..ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ
Κάθε εκατό χρόνια
Συμβαίνουν ισχυρότατες
ηλεκτρομαγνητικές θύελλες
[όχι εκρήξεις] στον ήλιο, μια
Τέτοια θύελλα έγινε το 1899,
Και η πιο πρόσφατη το 1990.
Η ελληνική γλώσσα φέρνει τα σημάδια της θεωρίας της«Διττότητας».
Ο J.P. Garnier Malet αποδεικνύει ότι οι πανάρχαιοι Έλληνες γνώριζαν την πραγματικότητα της «Διττότητας» για τον χρόνο πολύ καλά. Αυτή και την είχαν κωδικοποιήση στο αλφάβητο, στη γλώσσα τους και στα αρχαία ελληνικά κείμενα πριν καν υπάρξουν άλλες γλώσσες στον κόσμο. Τις πληροφορίες αυτές πήρε από τον«Τίμαιο του Πλάτωνα».
Η κωδικοποίηση των ανοιγμάτων του χρόνου που πιστοποιούμε με τη μελέτη της ελληνικής γλώσσας και των αρχαίων κειμένων, αποδεικνύει ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των άλλων γλωσσών και ξεκινά από μια μακρινή εποχή όπου έχουμε την εντύπωση ότι ο άνθρωπος ζούσε σαν άγριος, επισημαίνει ο Δρ. Πυρηνικής Μηχανικής στις Βρυξέλλες Ιωάννης Αναστασίου, συνεργάτης του Γάλλου ερευνητή.
Αυτή η αρχή επέτρεψε σε ασύγκριτους επιστήμονες, αστρονόμους και μαθηματικούς να καταγράψουν τις 54 απαραίτητες διακλαδώσεις του χρόνου, που ονομάζονται στη σημερινή θεωρία υποχρεωτικά σημεία περάσματος με την βοήθεια 27 μικρών και 27 κεφαλαίων γραμμάτων που αποτελούν το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο. Σύμφωνα με τον Δρ. Ιωάννη Αναστασίου, ο Γάλλος επιστήμονας « Αποδεικνύει τον πρωταρχικό ρόλο που έπαιξε η αρχαία ελληνική γλώσσα και σκέψη στην κατανόηση της λειτουργίας του σύμπαντος από τον άνθρωπο. Οι Έλληνες και σήμερα μπορούν να ξαναπαίξουν και πάλι σημαντικό ρόλο, γιατί είναι διαποτισμένοι περισσότερο από κάθε άλλον από την αρχαία ελληνική σκέψη».
Πρόκειται για μια νέα επιστημονική θεωρία που ξεπερνά και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες των Ελλήνων για την αναγνώριση των καταβολών και της αξίας της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας κατανοώντας επιτέλους τη σημασία της«Αρχής του άλφα (α) και του ωμέγα» των αρχαίων.
Το ηλιακό μας σύστημα εξελίσσεται σύμφωνα με ένα κύκλο 25.920 ετών που χωρίζει το παρελθόν και το μέλλον από το παρόν με 12 περιόδους των 2.160 ετών. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που μετέδωσαν αυτή την βασική έννοια του διαχωρισμού (Ώρα) που επιτρέπει σε ένα δημιούργημα να μεγαλώσει στο μέλλον (αρΩ), ένας διαχωρισμός που ονομαζόταν από τους Έλληνες η «Αρχή του άλφα και του ωμέγα», του πρώτου (α = 1) και του τελευταίου (ω = 800). Η ελληνική μυθολογία, που έχει διαστρεβλωθεί από χιλιετηρίδες σκοταδισμού, επιτρέπει τη διδασκαλία της δημιουργικής αρχής του άλφα και του ωμέγα που μπορεί να παρατηρηθεί τόσο στους γαλαξίες όσο και στα σωματίδια, και εξηγεί τον δεσμό μεταξύ της αρχαίας ελληνικής γραφής και της θεωρίας της Διττότητας.
Οι Έλληνες γνώριζαν τη χρήση του φιδιού στη θεωρία της Διττότητας ( Πύθιος Απόλλων ) και προέβλεπαν ( Πυθία ) τους κινδύνους και έτσι τους απέτρεπαν, αντί να τους περιμένουν μοιρολατρικά. Όπως τότε οι Έλληνες έτσι κι εμείς σήμερα μπορούμε ξανά να χρησιμοποιήσουμε την ασυνέχεια του Χρόνου για να μας τροφοδοτεί με συνεχείς πληροφορίες μέσα από τα ανεπαίσθητα ανοίγματά του με την μορφή διαισθήσεων και προμηνυμάτων. Στα χρυσά έπη μπορούμε να διαβάσουμε πως καθημερινά εφάρμοζαν την αρχή αυτή στη ζωή τους οι Πυθαγόρειοι. Το κηρύκειο επίσης σύμβολο της μαντείας του Ερμή, χρησιμοποιεί την δπλή έλικα της Διττότητας. Αυτός ο ελικοειδής δεσμός, που παρουσιάζεται σαν φίδι, ενώνει τους διάφορους χρόνους, επιτρέποντας τις προβλέψεις που ονομάζονται στην σημερινή θεωρία«Προβλεπτικές Πληροφορίες», χάρη στη θεωρία της Διττότητας ( Doubling Theory)είναι τώρα δυνατόν να κατανοήσουμε την πρωταρχική σημασία της ελληνικής γλώσσας και του αλφαβήτου της που κωδικοποιούν στην εντέλεια τις αυστηρές, επιστημονικές έννοιες αυτής της θεωρίας,
Σήμερα, στο τέλος του Πλατωνικού ενιαυτού των 25.000 ετών, φθάσαμε και αποτελούμε αυτό το μέλλον των πολύ αρχαίων Ελλήνων, και αντιμετωπίζουμε στο ηλιακό μας σύστημα την αμείλικτη σύγκλιση των τριών ροών του Χρόνου σε μια μόνο ροή, και επομένως τον κίνδυνο να ζήσουμε δυσάρεστα δυναμικά, που έχουμε σπείρει εμείς οι ίδιοι όλες τις χιλιετίες.
Τρίτη, 31 Ιουλίου 2007 10:48 μμ | χωρίς σχόλια
Ποιο είναι πραγματικά το μεγάλο ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε;
Ένας επιστήμονας, μιλώντας πρόσφατα στην τηλεόραση, το έθεσε ως εξής: «Πως σχηματίστηκε το Σύμπαν;». Είναι, όμως, αυτό το Μεγάλο Ερώτημα;
Αυτή είναι άραγε η απάντηση που πρέπει να αναζητήσουμε, τη στιγμήπου ο πλανήτης μας διέρχεται μια περίοδο τόσο τραυματική και γεμάτη σύγχυση; Η γνώμη μου είναι πως όχι. Βέβαια, η διάταξη και η δομή του Σύμπαντος είναι ένα θέμα εξαιρετικά ενδιαφέρον, όμως η γνώση αυτή δε μας είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε το δρόμο που θα μας βγάλει από την αταξία και τη σύγχυση που επικρατεί.
Αυτό που χρειάζεται πραγματικά να ξέρουμε - το Μεγάλο Ερώτημα - είναι: ποιοι στ' αλήθεια είμαστε και τι ρόλο παίζουμε σε αυτή την εποχή των ασύλληπτων αλλαγών και μετασχηματισμών που συμβαίνουν στον Πλανήτη Γη. Μέσα από αυτή τη γνώση και την κατανόηση, θα προκύψουν όλες οι απαντήσεις - συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που αφορά τη δομή του Σύμπαντος. Αν δεν εκτιμήσουμε και δε συλλάβουμε το αληθινό νόημα της ζωής, θα εξακολουθούμε να είμαστε υποχείρια του υλικού κόσμου, κυριευμένοι από τις ψευδαισθήσεις του και ελεγχόμενοι όλο και πιο πολύ από δυνάμεις σκοτεινές και παραπλανητικές . Με άλλα λόγια, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι η αυτοκαταστροφή μας.
Η ειρωνεία είναι ότι οι πληροφορίες μπορούν να μας δώσουν όλα τα στοιχεία που χρειαζόμαστε, υπάρχουν ήδη. Οι συνέπειες, όμως, μιας τέτοιας γνώσης και αφύπνισης θα ήταν τόσο καταστροφικές για τη θρησκεία, την επιβεβλημένη επιστήμη, την εκπαίδευση (κατήχηση) και γενικά ολόκληρο το οικονομικό, πολιτικό, βιομηχανικό και στρατιωτικό κατεστημένο, ώστε όλες αυτές οι απαντήσεις έχουν σκόπιμα αποσιωπηθεί. Αλλά και στις περιπτώσεις που η καταστολή και η αποσιώπηση δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα, όλοι εκείνοι οι οποίοι προσπάθησαν να εκφράσουν και να αποκαλύψουν την αιώνια γνώση, γελοιοποιήθηκαν, αποδοκιμάστηκαν και υπονομεύτηκαν με κάθε δυνατό τρόπο. Τα Μεγάλα Μυστήρια της Ζωής παραμένουν "μυστήρια" εξαιτίας των συνεπειών που θα είχε για το Σύστημα η λύση τους. Και σε αυτό το σημείο αναφερόμαστε στη μεγαλύτερη απάτη που έχει πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, μια μηχανορραφία η
οποία με ταχυδακτυλουργικό τρόπο διαταράσσει τις ισορροπίες όχι μόνο των ανθρώπων αλλά και του Σύμπαντος. Ασκείται, εν ολίγοις, ένα είδος μαύρης μαγείας που αριστοτεχνικά έχει καταφέρει να προγραμματίσει το μυαλό δισεκατομμυρίων ανθρώπων, έτσι ώστε να ξεχάσουν ποιοι πραγματικά είναι, από πού έχουν έρθει και ποιος είναι σήμερα ο ρόλος τους.
Πιστεύω πως ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε ευθέως, χωρίς υπεκφυγές. Είμαστε ένα γένος ρομπότ. Και λέγοντας ρομπότ, εννοώ ότι οι σκέψεις που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τοποθετημένες στο νου τους από κάποιον ή κάτι άλλο. Έχουμε μετατραπεί σε ένα γένος προγραμματισμένων εγκεφάλων που πιστεύει τυφλά, υπακούει και εκτελεί χωρίς κρίση, όσο τα ψέματα και η παραπληροφόρηση συνεχίζουν να μας δηλητηριάζουν και να μας βομβαρδίζουν μέσω τωνπολιτικών συστημάτων, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, της θρησκείας, των σχολείων, των πανεπιστημίων, και όσο οι συνειδήσεις μας εξακολουθούν να διαβρώνονται από άλλες κοσμικές δυνάμεις, οι οποίες φιλοδοξούν να μετατρέψουν τον Πλανήτη Γη σε μια φυλακή για ζόμπι. Όμως τα ρομπότ, στην αρχή με αργό ρυθμό και τώρα γρηγορότερα, αφυπνίζονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, αντί να αποδέχονται πειθήνια και χωρίς αντίδραση τον έλεγχο που ασκείται καθημερινά στο νου τους, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο από μια διαφορετική οπτική και τολμούν για πρώτη φορά να θέσουν κάποια ερωτήματα. Τα πέπλα πέφτουν και η ώρα της επανάστασης των ρομπότ πλησιάζει.
Πώς φτάσαμε στο σημείο να λησμονήσουμε την αληθινή μας ταυτότητα και πώς οι δυνάμεις ελέγχου προετοιμάζονται να εκτελέσουν την τελική φάση του σχεδίου τους, με σκοπό να κυριαρχήσουν πάνω στον πλανήτη και το ανθρώπινο είδος. Η ανθρωπότητα έχει καταληφθεί από μια πνευματική αμνησία, η οποία μας παρασύρει σε ένα σκοτεινόκαι επικίνδυνο μονοπάτι. Το αν θα ξεφύγουμε, θα εξαρτηθεί κατά πολύαπό τις επιλογές που θα κάνουμε. Διαθέτετε μια μνήμη που συγκρατεί μερικές από τις εμπειρίες που έχετε καθημερινά στη ζωή σας. Η ανθρώπινη φύση, όμως, έχει χάσει την επαφή με την ανώτερη μνήμη της, το τμήμα δηλαδή του εαυτού μας που γνωρίζει πολύ καλά τις Μεγάλες Απαντήσεις και τα Μεγάλα Ερωτήματα. Πρέπει να επανασυνδεθείτε με τη μνήμη αυτή και, μόλις αυτό θα αρχίσει να συμβαίνει, όπως έχει ήδη συμβεί σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο σήμερα, δε θα είστε ποτέ πια οι ίδιοι.
Εκείνοι, οι οποίοι βαδίζουν σε αυτό το δρόμο της ανεύρεσης και επανασύνδεσης, θα καθοδηγήσουν την επανάσταση των ρομπότ. Είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον του ανθρώπινου είδους να αφυπνιστούν και να ακολουθήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι σε αυτό το ταξίδι. Μόνο αν δοθεί το έναυσμα και γενικευτεί η διάθεση για επανασύνδεση με τον ανώτερο εαυτό μας, θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τη γνώσηκαι την αγάπη που τόσο επιτακτικά χρειαζόμαστε για να θεραπεύσουμεπρώτα απ' όλα εμάς τους ίδιους και κατόπιν να επουλώσουμε τις πληγές του όμορφου αυτού πλανήτη που ονομάζεται Γη. Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας απερίγραπτης και αδιανόητης αλλαγής. Δεν μπορούμε, βέβαια, να προβλέψουμε με ακρίβεια τα γεγονότα που θα επακολουθήσουν, γιατί η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι αυτή που διαμορφώνει τις λεπτομέρειες κάθε λεπτό που περνάει. Παρ' όλα αυτά, ένα είναι σίγουρο: τίποτα και κανείς δε θα μείνει ανέπαφος από αυτά που θα συμβούν στον πλανήτη. Πιστεύω ότι οι αλλαγές αυτές είναι οι προάγγελοι ενός ασύγκριτα καλυτέρου κόσμου σε σχέση με το σημερινό. Αν δεν κάνω λάθος, ο Βολταίρος ήταν εκείνος που είπε: «Όσοι πιστεύουν σε παραλογισμούς διαπράττουν φρικαλεότητες». Και η ανθρωπότητα, για πολλούς αιώνες τώρα, είναι η ζωντανή απόδειξη αυτής της φράσης.
Βρισκόμαστε σε μια εποχή αφύπνισης και συνειδητοποίησης, όπου η πίστη σε παραλογισμούς θα ανήκει στο παρελθόν και δε θα αποτελεί πλέον θεμέλιο της ανθρώπινης ζωής.
Tags: Αταξινόμητα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)