Η γρήγορη μετάβαση

Η γρήγορη μετάβαση

 

Ανήκω στην γενιά που έχει βιώσει πάρα πολλές μεταβάσεις. Από το τηλέφωνο με καντράν και βήμα βήμα φτάσαμε σε ασύρματο και κινητό. Από μία τηλεόραση στο καφενείο της γειτονιάς σε τηλεοράσεις πλάσμα. Από την αλάνα για παιχνίδι, σε πλανητική «αλάνα» με παιχνίδια που παίζεις με πολλές χώρες.

Αυτή η γρήγορη μετάβαση από τη μία κατάσταση σε άλλη, μας δείχνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει πάρα πολλές ιδιότητες, αλλά και ικανότητες. Ιδιότητες γιατί κάποιοι μπήκαν στον γρήγορο ρυθμό και μέσα από την αφοσίωσή τους μας έδωσαν και μας δίνουν πηγές εξέλιξης. Ενώ ικανότητες γιατί μας έδειξε ο άνθρωπος πόσο ευπροσάρμοστος είναι. Αφού από την μία κατάσταση πέρασε στην άλλη. Όχι βέβαια από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά από τη μία αλλαγή στην άλλη, βήμα- βήμα. 

Έτσι έχουμε σήμερα μία εξέλιξη που μας έχει δώσει ανάλογη ανάπτυξη στον εγκέφαλό μας. Αυτή η εξέλιξη έχει μεταφερθεί στους νέους Νόες που σε πολύ μικρή ηλικία και χωρίς τις «απαιτούμενες» γνώσεις χειρίζονται αυτή την εξελιγμένη ύλη όπως χειρίζονται τα χέρια τους και τα πόδια τους, ίσως κάποιες φορές καλύτερα από τα χέρια και τα πόδια τους.

Αυτό όλο το κομμάτι της μετάβασης μας δείχνει ότι περάσαμε από τους Ιχθύες στον Υδροχόο. Όπου ο Υδροχόος έχει την εξέλιξη και την αναδημιουργία ως γνώση.

Αυτό το ευπροσάρμοστο που έχει ο άνθρωπος και δεν το ξέρει, το ξέρουν όσοι κινούν τα νήματα.

Εμείς θεωρούμε για τους εαυτούς μας, ότι κάποιες καταστάσεις δεν θα τις αντέξουμε, κι όμως όταν έρχονται και τις αντέχουμε και προσαρμοζόμαστε και ίσως να αναρωτιόμαστε τι θα κάναμε χωρίς αυτή τη νέα κατάσταση, που λίγο καιρό πριν έμοιαζε «μπα δεν θα τα καταφέρω».

Η προσαρμοστικότητα που έχουμε αφορά και τις καλές αλλά και τις κακές συνθήκες. 

Άρα αφού είμαστε ευπροσάρμοστοι και αφού μπαίνουμε άμεσα σε νέους ρυθμούς μπορούμε κάλλιστα να κάνουμε πάντα την ανατροπή.

Θεωρούμε ότι από μία συνήθεια δεν μπορούμε να φύγουμε κι όμως όταν οι συνθήκες προκαλέσουν αλλαγή τότε η συνήθεια αυτόματα αλλάζει. Τότε αγκιστρωνόμαστε με ευκολία στη νέα συνήθεια και πάλι λέμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε γιατί συνηθίσαμε.

Τι ? Μα αυτό που λίγο πριν θεωρούσαμε ότι δεν μπορούμε.

Έμοιαζε δύσκολο για κάποιους να έχουν κάρτα για να πηγαίνουν στο μηχάνημα να κάνουν ανάληψη χρημάτων, κι όμως αυτοί που προσαρμόστηκαν πιο εύκολα ήταν αυτοί που αναρωτιόντουσαν πως θα τα καταφέρουν. Έμοιαζε δύσκολο σε κάποιους να έχουν ένα τάμπλετ και τώρα βλέπεις ανθρώπους μεγάλους σε ηλικία να το χειρίζονται αρμονικά.

Οπότε το να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες και στα νέα δεδομένα είναι απλώς θέμα χρόνου και όχι πως το βλέπουμε. Η αντίσταση είναι μορφή του μυαλού κι όμως τελικά βλέπουμε ότι όλα τα καταφέρνουμε είτε θέλουμε είτε όχι. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι αυτοί που κινούν τα νήματα ξέρουν ακριβώς πως πρέπει να σου φέρουν μπροστά σου μία αλλαγή και μετά ξέρουν ότι εσύ το δόλωμα θα το φας και θα χορεύεις όπως σου χτυπούν το ντέφι. Αφού ότι δεν σου αρέσει και το μάχεσαι, λίγο καιρό μετά είναι μία αγαπημένη σου συνήθεια ή μία συνήθεια έτσι απλά. 

Οπότε αφού βλέπουμε πόσο ευπροσάρμοστοι είμαστε μπορούμε εμείς να επιλέξουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας στην ουσία της ζωής. Να ενώσουμε τις καρδιές μας στην αγάπη χωρίς εγωισμούς και έχθρα. Το πώς θα το κάνουμε και αν μπορούμε να αλλάξουμε, τώρα ξέρουμε ότι μπορούμε, ότι έχουμε την ιδιότητα του ευπροσάρμοστου.

Η ζωή μας περιμένει να τη ζήσουμε μέσα από τη δική μας αρμονία. Η ζωή μας περιμένει να τη ζήσουμε με οδηγό την καρδιά μας και όχι το μυαλό μας. Γιατί το μυαλό μας έχει γίνει υποχείριο του κατεστημένου. Έτσι το δεν μπορώ να αλλάξω γιατί έχω συνηθίσει σε έναν δρόμο, δεν ισχύει πια. Ήρθαμε για να είμαστε ελεύθεροι, ας το αξιοποιήσουμε με οδηγό μας την Πίστη μας. 

Δωροθέα 

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

H ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΤΙΚΟΥ ΕΑΥΤΟΥ

 10/25/2014

H ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΤΙΚΟΥ ΕΑΥΤΟΥ"Διανοητικά θα μπορούσαμε να έχουμε εκμηδενίσει το «Εγώ» του εγωισμού, αλλά μήπως συνεχίζει να υπάρχει η αίσθηση του εγωισμού, αυτή η αίσθηση του «πρώτος εγώ», «δεύτερος εγώ» και «τρίτος εγώ»; Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, αν η αίσθηση συνεχίζει να υφίσταται, είναι επειδή το «Εγώ» του Εγωισμού υπάρχει ακόμα. Σήμερα λοιπόν σας έχω καλέσει για να κατανοήσετε την αίσθηση του εαυτού.Χρειάζεται πολύς κόπος για να κάνεις τους ανθρώπους να καταλάβουν την ανάγκη και αποφασίσουν να διαλύσουν το Εγώ, αλλά χρειάζεται περισσότερος κόπος για να τους κάνεις να καταλάβουν τι είναι η αίσθηση του εαυτού, η οποία συνήθως είναι τόσο λεπτή, τόσο ανεπαίσθητη. "
"Πώς θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει μέσα μας η αυθεντική αίσθηση του Είναι μας, όταν τα Εγώ νιώθουν και σκέφτονται αντί για εμάς;"
"Μια οδηγία όσον αφορά την αίσθηση του «Εγώ»: Η αίσθηση του Εγώ είναι πάντα λανθασμένη, ποτέ σωστή. Πρέπει να υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην αίσθηση του Εγώ και την αίσθηση του Είναι. Το Είναι είναι το Είναι, και ο λόγος της ύπαρξής του Είναι είναι το ίδιο το Είναι. Η αίσθηση του Είναι είναι πάντα σωστή, αλλά η αίσθηση του «Εγώ» είναι μια εσφαλμένη αίσθηση, μια ψεύτικη αίσθηση."
"Ποια απ' αυτές τις αισθήσεις είναι η αληθινή; Μόνο η Συνείδηση μπορεί δώσει μια αληθινή αίσθηση. *Μη ξεχνάτε ότι ανάμεσα στη Συνείδηση και το Είναι δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση.*
Τρεις είναι οι απόψεις της ζωής: Το Είναι (το Sat στα σανσκριτικά), η συνείδηση (το Chit) και η Ευτυχία (Ananda).Αλλά η αληθινή Συνείδηση του Είναι, που δεν απέχει πολύ απ' το Είναι το ίδιο, είναι παγιδευμένη μέσα στην πολυπλοκότητα των ψυχολογικών μας πρόσθετων, που είναι προσωποποιήσεις των ελαττωμάτων μας και που τα κουβαλάμε μέσα μας.
Μόνο η Συνείδηση μπορεί να μας δώσει τη σωστή αίσθηση αλλά αυτή η αίσθηση θα φαινόταν σκληρή στους άλλους, επειδή οι άλλοι είναι παγιδευμένοι μέσα στις ψευδείς αισθήσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την αυθεντική αίσθηση του Είναι.
Η αίσθηση της Πραγματικής Αντικειμενικής Συνείδησης είναι αυτό που πραγματικά μετράει, αλλά για να αποκτήσουμε εμείς την αυθεντική αίσθηση της Αληθινής Αντικειμενικής Συνείδησης, πρώτα απ' όλα πρέπει να διαλύσουμε τα ψυχολογικά πρόσθετα.
Καθώς θα διαλύουμε τα διάφορα ψυχολογικά πρόσθετα, τα οποία είναι ζωντανές προσωποποιήσεις των ελαττωμάτων μας, η φωνή της Συνείδησης θα γίνεται κάθε φορά περισσότερο ισχυρή, η αίσθηση του Είναι, δηλαδή της Συνείδησης, θα γίνεται αισθητή με όλο και πιο έντονο τρόπο και καθώς θα έχουμε αίσθηση της Συνείδησης θα αντιληφθούμε ότι η ψεύτικη αίσθηση του «Εγώ» ήταν που μας οδηγούσε σε λάθη."

  "Αλλά αυτό είναι εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα, επειδή στη ζωή όλοι μας έχουμε υποφέρει πολύ, αυτό είναι προφανές. Επίσης έχουμε περπατήσει στον λάθος δρόμο, και σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, σε κάθε στιγμή, νιώθαμε εδώ, στην καρδιά, κάτι, κάτι, κάτι που ονομάζεται «Αίσθηση». Αυτό το κάτι πάντα το θεωρούσαμε ως τη φωνή της Συνείδησής μας. Το θεωρούσαμε ως την αίσθηση εαυτού, ως την Αληθινή Αίσθηση στην οποία έχουμε υπακούσει , ως το μοναδικό πράγμα που μπορεί να μας οδηγήσει στον ίσιο δρόμο. Αλλά δυστυχώς αγαπητοί μου αδελφοί, κάναμε λάθος.

Η απόδειξη του λάθους μας είναι ότι πολύ αργότερα είχαμε άλλη αίσθηση τελείως διαφορετική, εντελώς διαφορετική, και πολύ αργότερα είχαμε επίσης άλλη αίσθηση, τελείως διαφορετική. Επομένως, ποια από αυτές τις τρεις ήταν η αληθινή; Λοιπόν, υπήρξαμε θύματα αυταπάτης. Πάντα μπερδεύαμε την αίσθηση του «Εγώ», με την αίσθηση του Είναι. Υπήρξαμε θύματα της αυταπάτης κι εδώ δεν μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις. Ακόμα κι εγώ ο ίδιος περπάτησα στον λάθος δρόμο, όταν νόμιζα ότι η αίσθηση του Εγώ ήταν αίσθηση του Είναι. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, όλοι υπήρξαμε θύματα της αυταπάτης! Το να φτάσεις να νιώσεις πραγματικά και να αποκτήσεις την Ακριβή Αίσθηση είναι κάτι τρομερό! Αυτή η Ακριβής Αίσθηση ανήκει στην Υπέρτατη Συνείδηση του Είναι.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να περπατήσουμε μέσα απ' το μονοπάτι της αριστοκρατίας της ευφυΐας και της ευγένειας του Πνεύματος και καθώς θα περπατάμε σ' αυτό το τόσο δύσκολο μονοπάτι της Αυτογνωσίας και της Αυτοπαρατήρησης, σταδιακά, θα μάθουμε να έχουμε την σωστή αίσθηση, θα μάθουμε να αναγνωρίζουμε την Αυθεντική Αίσθηση της Υπερβατικής Συνείδησης του Είναι."

~Α.Δ. Samael Aun Weor
Απόσπασμα από την διάλεξη "Η Ψεύτικη Αίσθηση του Εγώ"

Η αρκούδα που βρυχάται!

Δευτέρα, 20 Οκτωβρίου 2014

Η αρκούδα που βρυχάται

Έτσι ακριβώς είναι ένας σωματικός πόνος. Κάθε πόνος που έρχεται στη ζωή μας είναι μετά από διάφορες διαδρομές μέσα από συναισθήματα και σκέψεις που μας οδήγησαν τελικά στην απόκτηση της ασθένειας.

Έτσι μέσα στο σώμα μας υπάρχει μία αρκούδα που είναι θυμωμένη και βρυχάται.

Πώς αντιμετωπίζουμε μία τέτοια κατάσταση ?

 Το σώφρον είναι να μην πάμε κατά μέτωπο στην αγριεμένη αρκούδα. Γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να μας κατασπαράξει. Προσπαθούμε να κάνουμε οπισθοχώρηση έτσι ώστε να πάρουμε μία απόσταση από τον πόνο- αρκούδα. Ύστερα αναζητάμε πλάγιους τρόπους για να την προσεγγίσουμε με σκοπό να την ηρεμήσουμε και να την κάνουμε φιλική.

Έχουμε διαβάσει αρκετά κείμενα που αναφέρονται σε κάθε ασθένεια, από ποια συναισθήματα και ποιες συμπεριφορές που κάναμε κυρίως στους εαυτούς μας, φέραμε εμάς να βιώνουμε αυτή τη δυσλειτουργία πόνου στο σώμα μας. Κάθε ένα από τα 7 μυστικά περάσματα, στο αρχικό τους κείμενο, γράφουν για τις ασθένειες και πως προκαλούνται. 

Η αρκούδα που βρυχάται = πόνος, έχει κυριευθεί από φόβο και γι αυτό μέσα από αυτή της τη συμπεριφορά μας δείχνει τα δόντια της και τα νύχια της. Είναι η γέννηση του φόβου παράλληλα με τον πόνο. Το μυαλό μας έχει ήδη μεταφερθεί μέσα από τα ενδεχόμενα του γιατρού και τα κάνει εικόνα, με αποτέλεσμα μέσα από τον πανικό, μουδιάζει όλο μας το σύστημα και το σώμα μας παραλύει.

Νιώθουμε ανήμποροι, ευάλωτοι και τόσο μόνοι, μέσα σε αυτόν τον δρόμο.

Η αρκούδα μας λοιπόν, η οποία μας δείχνει το μέγεθος του πανικού, φόβου για να ηρεμίσει, εμείς της δίνουμε ως αρχή την θεραπευτική διαδρομή που θα προτείνει ο γιατρός μας.  Ο γιατρός παράλληλα με τη θεραπευτική αγωγή θα μας δώσει επιπλέον βοήθειες για την αρμονική διαδρομή της θεραπείας, όπως διατροφή, άσκηση, αλλαγή τρόπο ζωής ενδεχομένως.

Έτσι μπαίνουμε σε ένα «παιχνίδι» τρόμου, με στόχο μας να ηρεμίσουμε την αρκούδα. Τα χάπια θα καταφέρουν ως ένα σημείο να θέσουν την αρκούδα σε χειμερία νάρκη, έτσι εκείνη ηρεμεί και κοιμάται. Στόχος μας εμάς είναι κατά τη διάρκεια αυτού του ύπνου να μπορέσουμε να βρούμε τι ήταν αυτό που την προκάλεσε. Τι ήταν αυτό που μας οδήγησε σε αυτή την οδύνη ? Έτσι όταν ξυπνήσει η αρκούδα από τον ύπνο να μας δει καθισμένους δίπλα της, να την έχουμε αγκαλιά και να καταλάβει ότι δεν έχει τίποτε να φοβηθεί πια.

Έναν μας πόνο για να τον βοηθήσουμε να περάσει θα οδηγηθούμε μέσα από τα βήματα της αγάπης, της στοργής και της αγκαλιάς. Αγαπώ το σώμα μου, αγαπώ το όργανο που έχει πόνο, αγαπώ τον πόνο μου. Τι θα πει όμως αγαπώ. Αγαπώ δεν θα πει κάνω γιούπι που τον έχω, ούτε κάνω πως δεν υπάρχει, ούτε το βλέπω θετικά. Γιατί πόσο θετικά μπορείς να το δεις όταν έχεις μία τεράστια πληγή που δε σου επιτρέπει να είσαι αυτό που ήσουν πριν την πληγή? Σέβομαι θα πει το αγαπώ. Σέβομαι τον πόνο και τον βάζω οδηγό για την λύτρωσή μου. 

Έτσι πηγαίνω από τις πλαϊνές του διαδρομές για να βελτιώσω όλα τα διπλανά του κομμάτια, έτσι αντανακλαστικά θα βελτιωθεί ο πόνος. Και αφού φύγει ο παροξυσμός του πόνου= βρυχάται, τότε θα ασχοληθώ με την ήρεμη πια αρκούδα. Η αρκούδα θα έχει γίνει φιλική, αφού πια δεν θα έχει τίποτε να φοβηθεί, από την αλλαγή του τοπίου= πόνο.

Αν για παράδειγμα έχω πόνο στη μέση, ενδεχομένως να μπορώ να ενισχύσω το μυϊκό σύστημα γύρω από τη μέση έτσι ώστε να στηρίζομαι στους μύες και όχι στην σπονδυλική στήλη. 

Αυτό ακριβώς θα κάνω και με το συναισθηματικό μου υπόβαθρο και τον τρόπο σκέψεων που με οδήγησαν σε αυτόν τον δρόμο πόνου. Θα ενισχύσω δηλαδή όλα τα πλαϊνά σημεία του πόνου.

Αν πάρουμε παράδειγμα πάλι τη μέση ως σκελετικό σύστημα, το οποίο έρχεται σε ανισορροπία από το πρώτο μυστικό πέρασμα, δηλαδή την ανασφάλειά μου για τον υλικό τομέα, δεν θα ασχοληθώ με αυτόν τον τομέα, αλλά θα περάσω στο δεύτερο μυστικό πέρασμα για να ασχοληθώ με τα υγρά του σώματος μου, δηλαδή με τη σχέση μου με τον εαυτό μου.

Η αρκούδα γενικά και ειδικά δεν πρέπει να μείνει πολύ καιρό σε καταστολή γιατί τη χρειαζόμαστε στη ζωή μας, ήρεμη και τρυφερή. Να καταφέρουμε όχι να την έχουμε κοιμισμένη, αλλά δυνατή και σταθερή, μέσα από την Πίστη μας στις δυνατότητές μας. Το κάθε όργανό μας όταν το αντιμετωπίσουμε με αγάπη= σεβασμό θα αρχίσει να ρυθμίζεται στην αυτοΐαση, όπου έτσι κι αλλιώς είναι εκεί από τη φύση μας ( η αυτοΐαση).  Σε κάθε μας πόνο μπορούμε παράλληλα να ζητήσουμε βοήθεια επιπλέον από έναν εναλλακτικό θεραπευτή για να μας βοηθήσει περισσότερο με το συναίσθημά μας.

Όπως και να έχει η αρκούδα είναι μέρος της δύναμης του σώματός μας και μόνο όταν την μετατρέψουμε σε φιλική θα μας δώσει όλα όσα χρειαζόμαστε για τη ζωή μας. 

Ο λόγος που ξύπνησε αυτό το θηρίο μέσα μας και το έκανε να βρυχάται ήταν μέσα από σκέψεις και συναισθήματα. Οπότε την κάναμε να εξοργιστεί. Σε μία οργή δεν πάμε κατά μέτωπο γιατί δεν θα έχουμε το αρμονικό αποτέλεσμα που θέλουμε. Αλλά πάντα κάνουμε οπισθοχώρηση. Η δύναμη του σώματός μας είναι η αρκούδα. Και όλα μας τα χρόνια τάσσεται στο πλευρό μας ως αρωγός. Έτσι την θέλουμε πάλι δυνατή, φιλική και με νέα γνώση- επίγνωση- σοφία. Οπότε με τη βοήθεια ενός γιατρού και την δική μας συναισθηματική κάθαρση- ισορροπία θα περάσουμε στην ίαση της αρκούδας μας. 

Δωροθέα 

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Πηγή του ´τσί´!!!!

 Η Πηγή του “ΤΣΙ” , 16/10/14

Ερώτηση : Το Άδηλο είναι αυτό που στην Ανατολή ονομάζουν “τσι”, ένα είδος συμπαντικής ζωτικής ενέργειας;

Όχι. Το Άδηλο είναι η πηγή του τσι. Το τσι είναι το εσωτερικό ενεργειακό πεδίο του σώματός σου. Είναι η γέφυρα μεταξύ του εξωτερικού σου εαυτού και της Πηγής. Βρίσκεται ανάμεσα στο δήλο, τον κόσμο της μορφής, και στο Άδηλο. Τοτσι μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ποτάμι ή με ένα ενεργειακό ρεύμα. Αν στρέψεις την εστίαση της συνειδητότητάς σου βαθιά μέσα στο εσώτερό σώμα, ανιχνεύεις την πορεία αυτού του ποταμού πίσω στην Πηγή του.

Το τσι είναι κίνηση∙ το Άδηλο είναι ακινησία. Όταν φτάνεις σε ένα σημείο απόλυτης ακινησίας, που παρ’ όλα αυτά πάλλεται από ζωή, έχεις πάει πέρα από το εσώτερό σώμα και πέρα από το τσι, στην ίδια την Πηγή, στο Άδηλο. Το τσι είναι ο σύνδεσμος ανάμεσα στο Άδηλο και στο υλικό σύμπαν. 

Έτσι, αν στρέψεις την προσοχή σου βαθιά στο εσώτερο σώμα, μπορεί να φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, σ’ αυτή τη μοναδικότητα, όπου ο κόσμος διαλύεται μέσα στο Άδηλο και όπου το Άδηλο παίρνει μορφή ως το ενεργειακό ρεύμα του τσι, που τότε γίνεται ο κόσμος. Όταν κατευθύνεται προς τα μέσα, τότε συνειδητοποιεί τη δική της Πηγή και επιστρέφει στο σπίτι, στο Άδηλο.

 

Τότε, όταν η συνειδητότητα σου επιστρέφει στον δήλο κόσμο, αποκτάς πάλι τη μορφική σου ταυτότητα που εγκατέλειψες προσωρινά. Έχεις όνομα, παρελθόν, κατάσταση ζωής, μέλλον. Όμως, στην ουσία, δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν: έχεις κοιτάξει φευγαλέα μια πραγματικότητα μέσα σου που δεν είναι “εκ του κόσμου τούτου”, αν και δεν είναι χωρισμένη απ’ αυτόν, όπως δεν είναι χωρισμένη κι από σένα.

Ας γίνει τώρα αυτή η πνευματική σου πρακτική: καθώς προχωράς στη ζωή σου, μη δίνεις το 100% της προσοχής σου στον εξωτερικό κόσμο και στον νου σου. Κράτα λίγη στραμμένη προς τα μέσα. Νιώθε το εσώτερο σώμα σου ακόμα κι όταν είναι απασχολημένο με καθημερινές δραστηριότητες, ιδιαίτερα όταν είναι απασχολημένο με σχέσεις ή όταν έρχεσαι σε επαφή με τη φύση. Νιώθε την ανησυχία βαθιά μέσα του. Κράτα την πύλη προς την Ύπαρξη ανοιχτή. Μπορείς να έχεις συναίσθηση του Άδηλου κάθε στιγμή της ζωής σου. Το αισθάνεσαι σαν μια βαθιά αίσθηση γαλήνης κάπου στο φόντο, σαν μια ησυχία που δε σε εγκαταλείπει ποτέ, ό,τι κι αν συμβαίνει απέξω. Γίνεσαι μια γέφυρα ανάμεσα στο Άδηλο και στο δήλο, ανάμεσα στο Θεό και στον κόσμο. Αυτή είναι η κατάσταση της σύνδεσης με την Πηγή, που αποκαλούμε φώτιση.

Μη σου δοθεί η εντύπωση ότι το Άδηλο είναι χωριστό από το δήλο. Πως θα μπορούσε; Είναι η ζωή μέσα σε κάθε μορφή, η εσώτερη ουσία όλων όσων υπάρχουν. Διαποτίζει αυτό τον κόσμο.

Eckhart Tolle – Η δύναμη του Τώρα

Να θυμάστε ότι τα θαύματα βρίσκονται στα πάνω ράφια της ζωής !

Δευτέρα, 13 Οκτωβρίου 2014

Να θυμάστε ότι τα θαύματα βρίσκονται στα πάνω ράφια της ζωής !

Υπέρ ή κατά;

Πολλά χρόνια πριν είχανε ζητήσει απ' τη μητέρα Τερέζα να λάβει μέρος σε μια διαδήλωση κατά του πολέμου κι  η απάντηση της ήταν :" Αν κάνετε μια διαδήλωση υπέρ της ειρήνης καλέστε με"

Έχουμε μάθει , μας έχουνε μάθει, να μιλάμε με έναν τρόπο που τελικά οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα απ ότι φαινομενικά η δράση μας είχε τη πρόθεση να κάνει. Εκεί που θα "ακουμπήσουμε" τη συνείδηση μας , σε ότι συγκεντρώνεται η δύναμη του ανθρώπινου νου, αυτό διαστέλλεται. Έτσι λοιπόν μια "διαμαρτυρία" κατά στην ουσία δίνει ενέργεια στο υποκείμενο αντί να το εξασθενίσει. Σε ότι είμαστε ενάντιοι στην ουσία το δυναμώνουμε εν αγνοία μας. Ακόμη κι αν εκδηλώσουμε δράση σε βάρος αυτού του θέματος επίσης το "ενεργοποιούμε".

Αυτό που "σκοτώνει" είναι η απαξίωση του αρνητικού κι η εστίαση στο αντίστοιχο θετικό του. Η σκέψη ως αόρατο δημιουργικό εργαλείο δε πρέπει να εκχωρείται σε αυτό που δεν  θέλουμε αλλά σ' αυτό που πραγματικά επιθυμούμε. Είμαστε υπέρ της ειρήνης αλλά μιλάμε για τον πόλεμο,είμαστε υπέρ της αφθονίας αλλά διαδηλώνουμε κατά της φτώχειας. Παγκόσμιες ημέρες κατά , σε βάρος κλπ. Δε ξέρω αν όλα αυτά έχουν γίνει σκόπιμα αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ πιο σοβαρό απ ότι φαίνεται και δεν είναι μόνο ότι το τελικό αποτέλεσμα συντηρεί τελικά ακριβώς αυτό που θέλουμε να εξαλείψουμε αλλά ταυτόχρονα χαμηλώνουμε τις δονήσεις μας και τις επιτρέπουμε να σέρνονται σε όλα τα αρνητικά.
Η δόνηση είναι η μουσική νότα που εκπέμπουμε και σύμφωνα με τη ποιότητα της έλκουμε στη ζωή μας τα πάντα Καθώς λοιπόν διαδηλώνουμε "κατά" συντονιζόμαστε άθελα μας στην άρνηση , στο συναίσθημα που αυτό εμπεριέχει κι η δόνηση μας χαμηλώνει εξαιρετικά. Το ίδιο γίνεται με τη διασπορά αρνητικών ειδήσεων κυρίως όταν πρόκειται για εντυπωσιασμό , χρησιμοποιώντας βαρύγδουπες φράσεις που φοβίζουν το πλήθος. ΌΛα στο βωμό του καλού και της προφύλαξης του κόσμου. Σας υπενθυμίζω ότι ο Δούρειος Ίππος δεν ήταν δώρο.
Τα μισά και πλέον άρθρα που κυκλοφορούν κινδυνολογώντας είναι αβάσιμα γεμάτα παραπληροφόρηση με ελλειπή στοιχεία και περιέχουν ένα μικρό ποσοστό αλήθειας που τελικά πνίγεται απ το ψέμα.
Έχω διασταυρώσει πάρα πολλά αλλά δε θα τα ονομάσω. Ο καθένας ας τα ερευνήσει κι ας τα εξακριβώσει μόνος του στην ώρα του. Το σημαντικό όμως είναι να μη γινόμαστε "παπαγαλάκια" των παπαγάλων , κανάλια διασποράς αρνητικών δονήσεων εξυπηρετώντας έτσι τα σχέδια της μαύρης πλευράς.
Θέλουμε την πληροφόρηση για να λάβουμε τα μέτρα μας αλλά χρειαζόμαστε και την προφύλαξη, δε θέλουμε να μάθουμε τι θα μας "δηλητηριάσει" θέλουμε και το αντίδοτο. Συνεπώς πριν διαδώσουμε μια "επικίνδυνη" είδηση ας φροντίσουμε να ερευνήσουμε και ποια είναι η ασπίδα μας. Τίποτε στη φύση δεν είναι μόνο αρνητικό άρα κάπου υπάρχει και το αντίστοιχο θετικό της, γιατί εμείς στεκόμαστε μόνο στον ένα πόλο κι ειδικά τον καταστροφικό;

Αν θέλουμε τη χαρά ας μιλάμε γι αυτήν, αν θέλουμε την ειρήνη ας μιλάμε γι αυτήν,αν θέλουμε την αφθονία ας μιλάμε γι αυτήν. Ας μάθουμε να μιλάμε γιατί ο τρόπος που μιλάμε και σκεφτόμαστε χτίζει τις αξίες μας ,πολλές φορές ενεργειακές κι αόρατες αλλά όλα είναι αόρατα πριν γίνουν ορατά. εν τούτοις ισχυρές.
Αν θέλουμε να συντονιστούμε και να έλξουμε το θετικό πρέπει να "κοιτάξουμε" προς τη πλευρά του κι ας αφήσουμε οπίσω τον "σατανά"
Να θυμάστε ότι τα θαύματα βρίσκονται στα πάνω ράφια της ζωής

Konstantinos Smixiotis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Προσκολλησεις

 

---

Προσκολλήσεις 

Το "ειδέναι" είναι ατελές, είναι άγνοια, είναι γνώση που απορρέει από τη φαινομενικότητα. Γιατί μας ενδιαφέρει η λειτουργία του; Γιατί όταν αναγνωρίζουμε το ψεύτικο ως ψεύτικο, δίνουμε χώρο στο αληθινό να αναδυθεί και να συνειδητοποιηθεί. Συνειδητοποιώντας τι ΔΕΝ είμαστε, κατανοούμε τι είμαστε. Συνειδητοποιώντας τις προσκολλήσεις του εγώ, απελευθερωνόμαστε. 

"Πρώτα απ' όλα, προβάλλει ξεκάθαρα μπροστά του το από πού αρπάζεται ο άνθρωπος του ειδέναι για να λησμονήσει τη θνητή του μοίρα. Από που λοιπόν αρπάζεται;

1. Aπό τη λήθη αυτής της τραγικής ανασφάλειας, που την προσφέρει η πράξη του σεξ, τόσο με την στιγμιαία επιδερμική ηδονή της, όσο και με τον πιο παρατεταμένο φλοιικό ερεθισμό. Η ηδύτητα της εμπειρίας, σωματικής και νοητικής, καλύπτει τη χαίνουσα αίσθηση της φυσικής ανασφάλειας, δηλαδή το γεγονός του θανάτου.

2. Aπό το μύθο του 'έρωτα'. Αυτή η φυγή από την υποβόσκουσα πραγματικότητα είναι πιο εξευγενισμένη. Με την ανάταση που προκαλεί ο 'έρωτας,' με τη διαρκή ενασχόληση με το άλλο πρόσωπο, ξεχνά κανείς αυτό που δε θα ήθελε να θυμάται.

3. Aπό την οικογένεια και τη διαιώνιση του είδους. Το αγκίστρωμα από αυτή τη δραστηριότητα προσφέρει μια πιο σταθερή και μακροχρόνια 'εγγύηση' φυγής και λήθης

4. Aπό τη μεγαλομανία, τη δοξομανία, τη μέθη της επιβολής, της αναγνώρισης, που κρύβει μιαν απύθμενη και ανομολόγητη αίσθηση θανάτου, με το συνοδό κραυγαλέο αίτημα για αθανασία. Ο μεγαλομανής, ο μανιακός για αναγνώριση ή επιβολή, ξέρει ότι θα σβήσει μέσα στην ανωνυμία με το θάνατό του. Γι' αυτό αγκιστρώνεται απεγνωσμένα από την 'αθανασία' της αναγνώρισής του από τους άλλους.

5. Aπό το χρήμα. Ωστόσο, το χρήμα είναι μάλλον μέσο παρά αυτοσκοπός. Το χρήμα είναι επιθυμητό επειδή μ'αυτό μπορεί να πετύχει κανείς πιο εύκολα τα άλλα.

Τώρα πια θα πρέπει να έχει γίνει φανερό ότι και η παραμικρή προσκόλληση σε οτιδήποτε από τα παραπάνω, κρατάει τον άνθρωπο δέσμιο του φλοιικού ειδέναι, δηλαδή του εξωτερικού περιβάλλοντος και ότι διαιωνίζει την κατάσταση του μηχανικού αυτοματισμού του. Ο άνθρωπος συνεχίζει να μην έχει τίποτε δικό του, να είναι ενεργούμενο των φυσικών δυνάμεων. Μ' άλλα λόγια, απρόσωπη φύση, όχι άνθρωπος, κι ας φοράει ανθρώπινο σχήμα."

 

 

 

 

Η "νηνεμία" 

 

"Κίνηση, κίνηση, κίνηση. Κι όμως, όλη αυτή η κίνηση ήταν ανύπαρκτη για τη κατάσταση της εσωτερικής νηνεμίας. Κι ενώ όλος αυτός ο κόσμος κυλούσε σαν βουερό ποτάμι έξω απ'αυτήν, ταυτόχρονα, το κάθε τι που αντίκρυζαν τα μάτια της είχε μιαν άλλη υπόσταση, μια διαφορετική ύπαρξη μέσα στην πλατιά νηνεμία που την πλημμύριζε.

 «Πλημμυριζε» δεν ήταν η σωστή λέξη γι'αυτή την κατάσταση, επειδή υποβάλλει την ιδέα κάποιας ουσίας, βασικά υγρής. Πράγμα που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. 

Η «νηνεμία» ήταν ένα ξαφνικό άδειασμα, ένα αναπάντεχο κενό, που καθρέφτιζε τα εξωτερικά αντικείμενα δίνοντάς τους την πραγματική τους υπόσταση. 

Ούτε η λέξη «καθρέφτιζε» αποδίδει την πραγματικότητα. Γιατί συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. 

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, μέσα στο «κενό» της νηνεμίας, η Θ. ανακάλυπτε όλα τα υλικά πράγματα στην άχρονη υπόστασή τους. 

Απ'αυτή την εσωτερική ύπαρξη, την απρόσιτη στις αισθήσεις, τα αντικείμενα προβάλλονταν, σαν αντανάκλαση στον εξωτερικό κόσμο και αποκτούσαν υλικότητα.

 Μ'άλλα λόγια, ολόκληρο το πανόραμα του υλικού κόσμου φαινόταν να έχει τις ρίζες του μέσα της, σ'ένα χώρο που έδινε την περίεργη αίσθηση του αληθινά πραγματικού.

 

Τραβήχτηκε από το παράθυρο χαμογελώντας καθώς αναρωτήθηκε: «Αυτός να ναι τάχα ο Πλατωνικός κόσμος των Ιδεών;»

 

sofiaantzaka

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ