Βλαβερές κατηγορίες σκέψεων

 

 

Βλαβερές κατηγορίες σκέψεων 

 

Δευτέρα, 25 Ιουλίου 2016

 

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Υπάρχουν δύο κατηγορίες σκέψης που χαλάνε τον κόσμο γύρω μας :

Α) Δεν αξίζω, δεν μπορώ, δεν είμαι ικανός γι αυτό..

Β) Θέλω να βοηθάω τους ταλαιπωρημένους, να θεραπεύω τους πάσχοντες.

Βλαβερές σκέψεις ;

Ίσως να φαίνεται σε πολλούς παράξενο το να χαλάει τον κόσμο γύρω μας μια σκέψη όπως αυτή η δεύτερη πιο πάνω, πιστεύω όμως πως μετά  την ολοκληρωμένη ανάγνωση του άρθρου μάλλον θα συμφωνήσουν μαζί μου.

Επανέρχομαι, για άλλη μια φορά, με αυτή μου την ανάρτηση, στο θέμα της εικονικής πραγματικότητας στην οποία ζούμε, γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα στην εποχή μας, με τα τόσα αρνητικά που συμβαίνουν στον τόπο μας.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι τον σημαντικό ρόλο που παίζουμε εμείς οι ίδιοι στην

πραγματικότητα που δημιουργείται γύρω μας, γιατί μόνον τότε υπάρχει ελπίδα να αλλάξει και να βελτιωθεί η ζωή μας. Και επειδή το θέμα είναι αρκετά μεγάλο, θα το χωρίσω σε συνέχειες για να μη σας κουράσω.

Αρχίζω λοιπόν με την πρώτη συνέχεια :

1^ο Η «υλική» πραγματικότητα στην οποία ζούμε, δεν είναι παρά μια εικονική πραγματικότητα φτιαγμένη από τις πέντε αισθήσεις μας και τον εγκέφαλό μας. Οι αισθήσεις μας προσλαμβάνουν κάποια (όχι όλα!) από τα σήματα, ηλεκτρομαγνητικά και άλλα, που φτάνουν σε αυτές, από τα περιβάλλον και τα στέλνουν στον εγκέφαλο. Αυτός με τη σειρά του επειδή είναι περιορισμένων δυνατοτήτων κομπιούτερ και μπορεί να διαχειριστεί μόνον 2.000 σήματα το δευτερόλεπτο (όπως λένε οι σχετικές έρευνες) πετάει τα περισσότερα από τα δισεκατομμύρια σήματα που φτάνουν σε αυτόν και κρατάει μόνον τις 2.000 που μπορεί να διαχειριστεί, κάθε δευτερόλεπτο. Με αυτά τα 2.000 σήματα/δευτερόλεπτο φτιάχνει τον κόσμο μέσα στον οποίο εμείς πιστεύουμε πως ζούμε.

Είναι, λοιπόν, δικό μας, κατάδικό μας,  κατασκεύασμα αυτός ο κόσμος και όσο δεν το καταλαβαίνουμε αυτό, τόσο δυσκολότερη γίνεται η αλλαγή του, παρά τις όποιες καλές προθέσεις μας.

2^ο Η επιλογή των 2.000 σημάτων με τα οποία ο εγκέφαλός μας φτιάχνει την «πραγματικότητα» στην οποία ζούμε, γίνεται με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το βαθμό σημαντικότητας που έχουν τα διάφορα ερεθίσματα για τον καθένα μας.

Ότι σήμα έχει σχέση με την εξασφάλιση της ζωής μας, δηλαδή, περνάει στον εγκέφαλο, καθώς και ότι εμείς θεωρούμε πολύ σημαντικό.

Αυτό το τελευταίο οι περισσότεροι το έχουν διαπιστώσει, όπως παρατηρώ στις κουβέντες που κάνουμε στις ομάδες χαλάρωσης του Ινστιτούτου, αλλά δεν του έχουν δώσει την πρέπουσα σημασία. Π.χ. κάποια μάρκα αυτοκινήτου που μας αρέσει πολύ και επιλέξαμε να αγοράσουμε κάποια στιγμή, την βλέπουμε πολύ πιο συχνά στον δρόμο μας, απ΄ ότι άλλες μάρκες που μας είναι αδιάφορες.

Στην ουσία αυτό σημαίνει πως τα σημαντικά για εμάς πράγματα φτιάχνουν την πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Χρειάζεται προσοχή λοιπόν, ως προς το τι θεωρούμε σημαντικό ! Αν σημαντικές θεωρούμε τις «ατυχίες» μας, ή τις άσχημες καταστάσεις της ζωής μας, σήματα σχετικά με αυτές θα προσλαμβάνει και θα αναλύει συνεχώς ο εγκέφαλός μας, ταλαιπωρώντας μας όλο και περισσότερο. Ενώ εάν η προσοχή μας είναι στραμμένη στα ωραία που επιθυμούμε και περιμένουμε να ζήσουμε και σε όσα καλά ζούμε ήδη, όλο και περισσότερα σήματα σχετικά με αυτά θα προσλαμβάνει και θα επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας οδηγώντας μας όλο και πιο κοντά σε αυτή την ιδανική μας κατάσταση!

Δεν είναι παραμύθια αυτά, ούτε ανόητες κουβέντες. Είναι επιστημονική πραγματικότητα και πρέπει να αρχίσουμε να την κατανοούμε και να την πιστεύουμε, εάν θέλουμε να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή μας.

Βλαβερές σκέψεις

............................................

3^ο  Αν εγώ έχω την ανάγκη να βοηθάω αρρώστους και ταλαιπωρημένους, γενικά, ανθρώπους, θεωρώντας το αυτό έργο ζωής, όσο και αν φαίνεται παράξενο, σύμφωνα με όσα ανέλυσα στη προηγούμενη πρώτη συνέχεια αυτής της ανάρτησης, οι δικές μου αισθήσεις, από τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα που υπάρχουν τριγύρω δημιουργούν στον εγκέφαλό μου αυτή την εικονική πραγματικότητα και μέσα σε αυτή νιώθω πως ζω.

Με τη μεγάλη μου επιθυμία να βοηθάω, δηλαδή, συμβάλλω, όσο και αν δεν το

αντιλαμβάνομαι, στην υλοποίηση της πραγματικότητας που δεν μου αρέσει κατά βάθος και που επιθυμώ να αλλάξω ! Αυτό κάποιες φορές οφείλεται σε εγωισμό και προσωπικές ψυχικές ανάγκες και κάποιες άλλες, απλά σε άγνοια .

Φαίνεται φυσικό, κάποιος που συμπονά, να θέλει να βοηθήσει τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους, που η συλλογική ανθρώπινη νοημοσύνη έχει δημιουργήσει γύρω του, ωστόσοη σοφή αντίδραση θα ήταν, ο καθένας να θεωρεί σημαντική την ανθρώπινη ευτυχία και ευημερία και να μην θεωρεί όνειρο ζωής το να βοηθάει εκείνος ταλαίπωρους ανθρώπους, αλλά αντίθετα να επιθυμεί να ζει αυτός χαρούμενος και ευτυχισμένος, ανάμεσα σε χαρούμενους και ευτυχισμένους ανθρώπους.

Ελπίζω να γίνεται σαφές πως αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να συμπονάει κάποιος και να βοηθάει όποιους το χρειάζονται. Απλά, το σημαντικό θα πρέπει να είναι να υπάρχουν γύρω του ευτυχισμένοι άνθρωποι και όχι ταλαίπωροι ή ασθενείς, που εκείνος θα βοηθάει.

4^ο  Το να μην αντιλαμβάνεται  κάποιος όλα τα πιο πάνω,  όσα ανέφερα σήμερα και όσα αναφέρθηκαν στην προηγούμενη ανάρτηση (1^ο  μέρος),  οδηγεί εύκολα σε σκέψεις όπως «δεν μπορώ.»,  «δεν είμαι ικανός γι αυτό.» ή «δεν αξίζω.».

Όταν ο άνθρωπος έχει μεγαλώσει, όχι τυχαία, διδασκόμενος πως είναι ένα μικρό ανθρωπάκι που πρέπει να φοβάται τον Θεό (οποιασδήποτε θρησκείας) και τους μεγαλύτερους και σοφότερους ανθρώπους, σκέψεις όπως οι πιο πάνω, είναι πολύ φυσικό να γίνονται συνεχώς.

Αυτές οι σκέψεις με τη σειρά τους, δημιουργούν ακόμη περισσότερους ταλαίπωρους και ανήμπορους ανθρώπους, γιατί δεν μπορεί να περιμένει να μεγαλουργήσει κάποιος, όταν δεν γνωρίζει την δύναμη και τις ικανότητές του. 

Την τεράστια δύναμη που κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του, χάρη στην ικανότητα που έχει να μπορεί να σκέφτεται και επομένως να μπορεί να κατανοήσει την ΑΛΗΘΕΙΑ και την ικανότητα που έχει να δημιουργεί γύρω του την επιθυμητή υλική πραγματικότητα, δεν είναι πρόθυμος κανείς να του την εξηγήσει, όπως θα έπρεπε, από την παιδική ακόμη ηλικία.

Βολεύει τους δυνατούς η άγνοια που οδηγεί στην αδυναμία των υπολοίπων.

Εκεί επάνω είναι στηριγμένη όλη η παιδεία μας  και δυστυχώς και οι περισσότερες θρησκείες.

Έτσι καταλήγουμε τελικά, αγνοώντας την τεράστια δύναμή μας να παραμένουμε ανήμπορα ανθρωπάκια που, δίχως να το καταλαβαίνουμε, δημιουργούμε γύρω μας όλο και περισσότερους ταλαίπωρους ανθρώπους και μέσα σε αυτούς ταλαιπωρούμαστε και εμείς. Αυτή είναι η κόλαση που ο άνθρωπος έχει φτιάξει στον παράδεισο της γης που του χαρίστηκε.

Ο άνθρωπος τότε μόνον μπορεί να βοηθήσει την βελτίωση της ζωής στη γη, όταν αντιληφθεί και κατανοήσει την τεράστια δύναμη που κρύβει μέσα του και μάθει να την αφήνει ελεύθερη να οδηγεί τα βήματά του, χωρίς να την μειώνει με φόβους, σκέψεις και προγραμματισμούς. Ο προγραμματισμός που οδηγεί στον σωστό για τον καθένα δρόμο στη ζωή, μοιάζει να είναι η βελτίωση του εαυτού, ώστε να νιώθει μόνον θετικά συναισθήματα, συναισθήματα δηλαδή απαλλαγμένα από τον φόβο, που έχουν σαν βάση τους την αγάπη.

Γιατί η κατάσταση της αγάπης είναι εκείνη που οδηγεί την λειτουργία της καρδιάς μας σε συνοχή (εναρμόνιση), σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες και αυτή η συνοχή είναι εκείνη που αυξάνει την δύναμή μας, εναρμονίζοντας όλες τις ενέργειες που παράγονται στο σώμα μας και κάνοντάς μας ένα δυνατό λέιζερ με δυνατές δονήσεις. Δονήσεις που, επειδή επηρεάζουν την γήινη ενέργεια, όπως ακόμη και την συμπαντική, μπορούν να οδηγήσουν την ζωή επάνω στη γη σε ένα καλύτερο επίπεδο.

Με αγάπη

lenahealth + lenahealth

Είσαι ένα θεϊκό και αθάνατο Ον - Συγχρονίσου με το θεϊκό στοιχείο εντός σου..

 

Είσαι ένα θεϊκό και αθάνατο Ον - Συγχρονίσου με το θεϊκό στοιχείο εντός σου..

 

Πέμπτη, 14 Ιουλίου 2016

Είσαι ένα θεϊκό, αθάνατο Ον - ένα πολύτιμο παιδί του σύμπαντος. Η βασική εργασία σου στη Γη είναι να αναγνωρίσεις την αληθινή σου φύση, ως ένα πνευματικό, δημιουργικό ον. Το «εγώ» σου όμως, το οποίο συνδέεται με το θνητό σου κομμάτι, πολεμά αυτή την αλήθεια με κάθε δυνατό τρόπο, ώστε να διατηρεί τον έλεγχο πάνω σου. Αυτό (το εγώ) σε ρίχνει μέσα στη σύγχυση και την απόγνωση και φροντίζει να ξεχνάς την αληθινή σου ταυτότητα.

Όταν αναγνωρίσεις, πως είσαι ένα θεϊκό, αθάνατο ον με δύναμη να δημιουργείς και τη δυνατότητα να κατέχεις πολλές ικανότητες, η στενοχώρια και η απόγνωση εξαφανίζονται. Οι ανθρώπινες εμπειρίες σου είναι πλήρεις από χαρά, ηρεμία, εσωτερική ειρήνη. Εάν δεν αναγνωρίζεις τη θεϊκότητά σου και αντ' αυτού επιτρέπεις στο εγώ σου να σε ορίζει/προσδιορίζει, παραμένεις δέσμιος του φόβου, δυστυχισμένος και αποκομμένος από την πραγματική σου αποστολή εδώ στη Γη - και ανίκανος να δώσεις έκφραση στο δημιουργικό σου πνεύμα.

Η πιο σημαντική όψη της αποστολής σου εδώ στη Γη, ως θεϊκό και αθάνατο ον, είναι ακριβώς να αποδεχτείς και να εκφράσεις με μαεστρία στη δημιουργικότητα σου. Η Γη και η εμπειρία του να είναι κανείς άνθρωπος, δίνει στην ψυχή σου το καλύτερο σχολείο, εντός του οποίου μπορείς να ανακαλύψεις τη δημιουργικότητα σου, εντός του οποίου μπορείς να μάθεις μέσα από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες σου και να εξελιχθείς. Οι αρχαίοι μύστες της διάστασης σου ονόμαζαν αυτή τη διαδικασία, κατά την οποία ο μόλυβδος του «εγώ» σου μετατρέπεται στο χρυσάφι της ψυχής σου, «αλχημεία».

Θα αναρωτιέσαι σίγουρα τι ακριβώς σημαίνει να είσαι ένα θεϊκό αθάνατο Ον. Αυτό φανερώνει πως δεν είσαι το σώμα σου, η προσωπικότητα σου ή το «εγώ» σου - επίσης δεν είσαι το παρελθόν σου ή το μέλλον σου. Δεν χρειάζεται να ορίσεις τον εαυτό σου μέσω των εμπειριών σου ή τις διάφορες προϋποθέσεις, διότι όλα αυτά είναι εργαλεία τα οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις, όμως δε είναι μέρος αυτού που πραγματικά είσαι.

Είσαι Πνεύμα - μία φλογερή, ουράνια νόηση, που έχει δημιουργηθεί από το Θεό και στην ουσία της απεριόριστη. Δεν χρειάζεται να γίνεις «πνευματικός», σαν να είχες κάποιο βασικό ελάττωμα, που θα πρέπει να διορθώσεις και να ξεπεράσεις, όπως νομίζουν πολλοί από εσάς. Είσαι Πνεύμα. Αποδέξου αυτή την πραγματικότητα, δώσε της έκφραση, αγάπησε και απόλαυσε την.
Δεν υπάρχει κανένας εξωτερικός κόσμος, του οποίου χρειάζεται να κερδίσεις τη συγκατάθεση ή την έγκριση. Υπάρχει μόνο μια ανθρώπινη οικογένεια, στην οποία όλοι είναι αδιαχώριστα ενωμένοι σε ένα μοναδικό θεϊκό σώμα. Είσαι τόσο μέλος αυτής της κοινότητας, όσο και ιερή έκφραση της Αγάπης και παιδί του Θεού.

Το μοναδικό πράγμα που σε κρατά μακριά από αυτή τη συνειδητοποίηση είναι το δικό σου «εγώ», το τμήμα του προσωρινού φυσικού σου οχήματος - του σώματος, εντός του οποίου μαθαίνεις όσο καιρό είσαι εδώ πάνω στη Γη. Αυτό το «εγώ» προσπαθεί να ελέγχει τα πάντα και επιθυμεί να σε κάνει να πιστεύεις, πως αυτό πράγματι έχει τον έλεγχο. Το εγώ είναι γεμάτο φόβο, είναι συγχυσμένο, θέλει να χειραγωγεί και κάνει ότι είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων του για να σε αποσπά από το να αναγνωρίσεις την ψυχή σου, τον αληθινό σου εαυτό. Μην παραδίδεσαι στη μαγεία του.
Σου συνιστούμε ωστόσο να μην προσπαθήσεις να απελευθερωθείς από το εγώ σου, διότι στην πραγματικότητα δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Όσο ζεις, ζει και το εγώ σου. Η προσπάθεια να το ξεπεράσεις μοιάζει σαν το παιχνίδι με τη γάτα και το ποντίκι, το οποίο σε εμποδίζει τελικά από το να ζήσεις σύμφωνα με τον ανώτερο σου εαυτό. Πολύ περισσότερο οφείλεις να αγαπήσεις και να αποδεχτείς αυτή τη όψη της οντότητας σου για αυτό που πραγματικά είναι: το περιορισμένο τμήμα σου, το οποίο επιθυμεί να έχει τον έλεγχο. Να γελάς με το «εγώ» σου (φυσικά με αγάπη) και να αγνοείς τις ιδέες του.
Δεν είναι η φωνή της ουσίας του εαυτού σου και δεν μεταδίδει την αλήθεια. Εάν ακούς το «εγώ» σου, θα παραμορφωθείς από την αρνητικότητα και το φόβο. Θα αποπροσανατολίσει την ψυχή σου με τις ατέλειωτες ανασφάλειες του, τις απαιτήσεις και τις απειλές του, οι οποίες όσο περισσότερη προσοχή τους δίνεις τόσο μεγεθύνονται.

Αντί να εστιάζεις στις λανθασμένες προτάσεις του,συγχρονίσου με το θεϊκό στοιχείο εντός σου -την ψυχή σου. Αυτή θα σε οδηγήσει στη αλήθεια, πως είσαι πολύτιμος και πως ο Θεός, το σύμπαν, οι πνευματικοί οδηγοί, οι άγγελοι και εμείς οι απόστολοι σε αγαπάμε πάνω από όλα. Ως ευλογημένο παιδί του Θεού, αποτελείσαι μόνο από αγάπη. Μάθε να εκτιμάς τον εαυτό σου όπως ακριβώς το κάνει ο Παντοδύναμος - δίχως περιορισμούς, ελεύθερα και δίχως όρια και όρους. Είσαι εδώ στη Γη για να αποδεχτείς και να χειριστείς με μαεστρία αυτή την αλήθεια.
. Εάν αυτές οι πληροφορίες είναι για σένα κάτι το εντελώς καινούργιο και δεν μπορείς να φανταστείς, πως εντός σου και εντός των άλλων, υπάρχει κάτι θεϊκό, εάν το βρίσκεις υπερβολικό να έχεις τέτοιες υπέροχες σκέψεις ή εάν συνήθως έχεις πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. τότε σε σχέση με αυτό το μάθημα Ψυχής είσαι ένας αρχάριος μαθητής.
. Εάν αναγνωρίζεις πως είσαι η Ψυχή σου, όμως δεν μπορείς με τίποτε να πιστέψεις στην ιερότητα σου, εάν σκέπτεσαι πως είναι δυνατό να γίνεις θεϊκός, όμως όχι σε αυτή τη ζωή, εάν γενικά ορίζεις τον κόσμο μέσω της άποψης και της γνώμης των άλλων και σε απασχολεί συνεχώς η εξωτερική σου εμφάνιση. τότε είσαι ένας προχωρημένος μαθητής.
. Εάν ελέγχεις τις σκέψεις σου, σκέφτεσαι με ευρύτητα, αισθάνεσαι πως ο Θεός σε αγαπά και γνωρίζεις πως είσαι ένα πνευματικό Ον. τότε βρίσκεσαι στην φάση του πεπειραμένου φοιτητή.
. Εάν αποδέχεσαι, πως είσαι θεϊκός, δεν φέρεις οποιαδήποτε αντίσταση απέναντι στην αλήθεια της αθάνατης ψυχής σου, βιώνεις τη ζωή ως ιερή και αναρωτιέσαι πως μπορείς να πραγματώσεις καλύτερα τις επιθυμίες σου. τότε βρίσκεσαι στο δρόμο που οδηγεί στο να γίνεις μαέστρος αυτού του μαθήματος.

Εάν είσαι αρχάριος μαθητής:

. Πάρε βαθειές εισπνοές και νιώσε πως σου χαρίζουν ζωή. Είναι η βάση του πνεύματος σου.
. Σκέψου σχετικά με την ψυχή σου και σημείωσε τι πραγματικά σου χαρίζει φλογερή χαρά.
.Πρόσεξε τις ομοιότητες μεταξύ των ανθρώπων και μην εστιάζεις στις διαφορές. Αναγνώρισε τι είναι καλό στους ανθρώπους και τι πραγματικά υπέροχο.
. Πάψε να αναζητάς αναγνώριση από τους άλλους και αποδέξου τη θεϊκότητα σου.

Εάν είσαι προχωρημένος μαθητής:

. Συγκεντρώσου σε πράγματα πάνω σου που σου αρέσουν, εκτιμάς και αγαπάς και μάλιστα συχνά και φωναχτά.
. Εξέφρασε δυνατά και καθαρά πως αναγνωρίζεις πλήρως τον εαυτό σου.
. Πάρε το χρόνο να σημειώσεις ποιες δραστηριότητες σου φέρνουν εσωτερική ειρήνη και απόλαυσε τες.
. Ενδυνάμωσε τη συνειδητοποίηση πως ο Δημιουργός σου σε αγαπά

Εάν είσαι πεπειραμένος φοιτητής:

. Υπενθύμιζε καθημερινά στον εαυτό σου πως είσαι ένα θεϊκό Ον.
. Κοίταξε μέσα στις ψυχές των ανθρώπων
. Αναγνώρισε το πνεύμα του Θεού, μέσα σε κάθε Ον.
. Αγνόησε κάθε σκέψη ή συναίσθημα, που σε κάνουν να αμφιβάλεις για την αξία σου και προσανατολίσου στο να ζήσεις μία ζωή σε αρμονία με το θεϊκό Πνεύμα.

Εάν νομίζεις πως είσαι στο δρόμο του να γίνεις μαέστρος αυτού το μαθήματος:

. Γέλα με το «εγώ» σου και γέμισε χαρά για το πνεύμα σου 
. Εξέλιξε την αγάπη και την αποδοχή του εαυτού σου
. Να είσαι ανοιχτός στη θεϊκή σου φύση
. Αγάπησε τον εαυτό σου δίχως όρια

Το μάθημα της ψυχής σου:

«Είσαι ένα θεϊκό, αθάνατο Ον»

Εργασία Ψυχής:

«Να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως σε αγαπά ο Θεός»
της Sonia Choquette
Μάθημα ψυχής Νο 1 μετάφραση Βίκυ Χρυσού

Πηγή: ypernoisis.gr 

Το διαβάσαμε από το: Είσαι ένα θεϊκό και αθάνατο Ον - Συγχρονίσου με το θεϊκό στοιχείο εντός σου..http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/07/blog-post_665.html#ixzz4EPuAcja2

ΑΝΑΣΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ

 

ΑΝΑΣΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ 

Τετάρτη, 8 Ιουνίου 2016

Μετά έρχεται το ζήτημα της ανάστασης του εαυτού σας από τη ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ της αρρώστιας. Αυτό είναι πιο σημαντικό ακόμα κι από το να προσπαθήσετε να χρησιμοποιήσετε τον διαλογισμό ή φυσικά μέσα για να βρείτε ένα φάρμακο όταν είστε άρρωστοι. Σύμφωνα με πειράματα που διεξήχθησαν από Γερμανούς επιστήμονες, πολλοί άνθρωποι είναι καλύτερα όταν δεν αναλύουν συνεχώς τη σωματική τους κατάσταση ή όταν υποφέρουν από νοητική αποθάρρυνση εξαιτίας των ασθενειών τους. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του νου και του σώματος, οπότε η καταστροφή της συνειδητότητας της αρρώστιας είναι ζωτικά σημαντική. Πολλές φορές γίναμε καλά από αρρώστιες, αλλά η συνειδητότητα της ασθένειας τις έκαναν να επανεμφανιστούν.

Καθώς διαλογιζόταν αργά ένα βράδυ, κάποιος άγιος είδε το φάντασμα της φοβερής ασθένειας της ευλογιάς να μπαίνει στο χωριό όπου ζούσε. «Σταμάτα κύριε Φάντασμα!», φώναξε. «Φύγε. Δεν πρέπει να ενοχλήσεις μια πόλη στην οποία προσκυνώ τον Θεό».

«Θα πάρω μόνον τρεις ανθρώπους», απάντησε το φάντασμα, «σύμφωνα με το συμπαντικό καρμικό μου καθήκον». Σ’ αυτό ο άγιος έγνεψε συναινώντας λυπημένα.

Την επόμενη μέρα τρία άτομα πέθαναν από ευλογιά. Την επόμενη μέρα όμως πέθαναν αρκετοί ακόμα και κάθε μέρα από τότε υπέκυπταν στη φρικιαστική αρρώστια. 

Σκεπτόμενος ότι το φάντασμα τον είχε εξαπατήσει άσχημα, διαλογίστηκε βαθιά και το κάλεσε. Όταν εμφανίστηκε, ο άγιος το μάλωσε.

«Κύριε Φάντασμα, όταν μου είπες ότι θα πάρεις μόνον τρεις ανθρώπους με την ευλογιά σου με εξαπάτησες και δεν είπες την αλήθεια».

Το φάντασμα όμως απάντησε: «Στο όνομα του Μεγάλου Πνεύματος, είπα την αλήθεια».

Ο άγιος επέμεινε. «Υποσχέθηκες ότι θα έπαιρνες μόνο τρία άτομα αλλά στην αρρώστια υπέκυψαν δεκάδες».

«Πήρα μόνο τρεις», είπε το φάντασμα. «Οι υπόλοιποι σκότωσαν τον εαυτό τους από τον φόβο».

Πρέπει να αναστήσετε τον εαυτό σας από τη συνειδητότητα της ασθένειας – από τη σκέψη της ασθένειας. Είστε το άτρωτο Πνεύμα, όμως τώρα το σώμα κυβερνά τον νου. Ο νους πρέπει να κυβερνά το σώμα. Τότε το σώμα δεν θα δέχεται υποβολιμαίους επηρεασμούς από το περιβάλλον ή την κληρονομικότητα. Ο λανθασμένος τρόπος ζωής στο υλικό επίπεδο διδάχθηκε στις επόμενες γενιές από τους αρχικούς προγόνους μας οι οποίοι υπέκυψαν στην αυταπάτη των θνητών. Συχνά εμφανίζονται αρρώστιες μόνο και μόνο γιατί διεγείρατε τη συνειδητότητα της αρρώστιας που κληρονομήσατε από τους προπάππους σας κι έτσι ενισχύσατε την ευαισθησία σας σ’ αυτές. Θα πρέπει πάντα να θυμάστε ότι αν το Πνεύμα απέσυρε τη νοήμονα «τηλε-εκπεμπόμενη» ενέργεια που δραστηριοποιεί τη δημιουργία θα πεθαίνατε επί τόπου, σαν ένα πουλί που το πυροβόλησαν. Παρ’ όλη την αίγλη σας και παρόλα τα χρήματά σας, δεν θα μπορούσατε να ζήσετε. Πρέπει να αναγνωρίσετε ότι ζείτε αποκλειστικά και άμεσα από τη δύναμη του Θεού. Αναστήστε τον εαυτό σας από τη συνειδητότητα της σωματικής ασθένειας. Ο Θεός δεν δημιούργησε την αρρώστια. Αναστήστε τον εαυτό σας από τη συνειδητότητα της αρρώστιας που πέρασε σ’ εσάς από τους προγόνους σας. Μη σας πτοούν οι δυσκολίες. Να είστε άφοβοι. Αυτές είναι οι αλήθειες που κηρύσσονται στην Ινδία εδώ και αιώνες. Αλήθειες που θα σας απελευθερώσουν!

Μετά, σειρά έχει η ανάσταση από τις νοητικές μας συνήθειες. Ο μεταξοσκώληκας υφαίνει ένα κουκούλι γύρω από τον εαυτό του. Τότε, πριν προλάβει να αναπτυχθεί ώστε να βγάλει φτερά και να βγει από το κουκούλι, ο παραγωγός τον πιάνει κι έτσι ο μεταξοσκώληκας ψοφάει μέσα στη φυλακή που ο ίδιος δημιούργησε. Όλοι είμαστε παγιδευμένοι με τον ίδιο τρόπο. Πριν αναπτυχθούμε πνευματικά υφαίνουμε ανόητα γύρω από τον εαυτό μας ένα κουκούλι από φόβους, στενοχώρια και άγνοια, μέχρι που έρχονται η αρρώστια και ο θάνατος και μας καταστρέφουν. Είμαστε δέσμιοι με δεσμά που οι ίδιοι δημιουργήσαμε. Τι είναι το πιο καταστροφικό? Οι δικές μας λανθασμένες σκέψεις, ο δικός μας εσφαλμένος τρόπος ζωής – το να σκεφτόμαστε χωρίς να χρησιμοποιούμε τη διάκριση και μετά να πράττουμε ανάλογα. Πρέπει να αναστήσουμε τον εαυτό μας από σκέψεις θυμού που μας σκοτώνουν πνευματικά, από τις σκέψεις που τρέφουν την ιδιοτέλεια, από τη δυσαρμονία στον τρόπο ζωής μας. – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Η φαντασία είναι η πόρτα μέσα από την οποία μπαίνουν και η αρρώστια και η θεραπεία. Πάψτε να πιστεύετε ότι η αρρώστια είναι πραγματική ακόμα κι αν είστε άρρωστοι· ένας επισκέπτης που αγνοείται, θα τραπεί σε φυγή!». – Σρι Γιουκτέσβαρ, γκουρού του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Να προσεύχεστε και να διαβεβαιώνετε: Ουράνιε Πατέρα, είσαι παρών σε κάθε άτομο, κάθε κύτταρο, κάθε αιμοσφαίριο, κάθε μόριο νεύρου, εγκεφάλου και ιστού. Είμαι καλά, γιατί Εσύ βρίσκεσαι σε όλα τα μέρη του σώματός μου. Η τέλεια υγεία του Θεού εισχωρεί και διαποτίζει τους σκοτεινούς θύλακες της σωματικής μου ασθένειας. Σε όλα μου τα κύτταρα λάμπει το θεραπευτικό Του φως. Τα κύτταρά μου είναι εντελώς καλά γιατί η τελειότητά Του είναι μέσα τους.

 – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα 

Η Λογική και η Τύχη

Η Λογική και η Τύχη

 

Τρίτη, 24 Μαΐου 2016

 

Μια μέρα η Λογική και η Τύχη συναντήθηκαν σε ένα στενό γεφύρι.
Άρχισαν αμέσως να μαλώνουν ποια δικαιούται να περάσει πρώτη. Τελικά
αποφάσισαν να κάνουν έναν διαγωνισμό για να αποδειχτεί ποια είναι η
δυνατότερη.

Από το γεφύρι φαινόταν ένας νεαρός γεωργός που όργωνε το χωράφι
του.

- Ανάλαβέ τον, είπε η Τύχη. Κάνε τον ό,τι θέλεις και, αν με κερδίσεις,
από τότε και πέρα θα σου αναγνωρίζω πάντα το προβάδισμα.

Η Λογική συμφώνησε και έκανε κατοχή στον γεωργό. Αμέσως εκείνος
σκέφτηκε:

- Μια ζωή θα είμαι γεωργός; Γιατί να μη δοκιμάσω κάτι για το οποίο
έχω περισσότερες ικανότητες και μπορεί να είμαι πιο πετυχημένος και πιο
ευτυχισμένος;

Ξέζεψε τα ζώα του και γύρισε στο χωριό.

- Πατέρα, αποφάσισα να φύγω από το χωριό και να πάω να γίνω
κηπουρός. Είναι κάτι που μου αρέσει και που θα μου δίνει περισσότερα
χρήματα.

Ο πατέρας του δεν ήθελε να τον αφήσει να φύγει αλλά σκέφτηκε ότι
είχε άλλους δυο γιους και τα χωράφια του δεν θα έφταναν να θρέψουν τρεις
οικογένειες.

- Να πας στο καλό, Βάνεκ, του είπε λυπημένος.

Ο νέος κατέβηκε στην πόλη και σε λίγο χάζευε γύρω από τα ανάκτορα.
Πλησίασε τον γέρο κηπουρό και του είπε:

- Παππού, μήπως χρειάζεσαι κάποια βοήθεια για τις πιο βαριές
δουλειές;

Πραγματικά ο κηπουρός τον πήρε δοκιμαστικά στη δούλεψή του και ο
Βάνεκ, που, πέρα από τα νιάτα, είχε και μεράκι για τη δουλειά αυτή, σε δυο-
τρία χρόνια είχε μετατρέψει σε παράδεισο τον κήπο των ανακτόρων. Έγινε
αρχικηπουρός όταν ο άλλος αποσύρθηκε λόγω γηρατειών.


Συχνά, καθώς ο βασιλιάς, η βασίλισσα και η δεκαεξάχρονη κόρη τους, η
Γιολάντα, με το αγαπημένο σκυλάκι της βολτάριζαν στον κήπο, έπιαναν
συζήτηση με τον Βάνεκ. Έτσι ο νέος έμαθε ότι η κόρη τους ήταν μουγκή κι ο
βασιλιάς είχε υποσχεθεί το χέρι της και το μισό βασίλειο σ' όποιον την έκανε
να μιλήσει.

- Γιατί να μη δοκιμάσω κι εγώ; αναρωτήθηκε ο Βάνεκ. Τι έχω να
χάσω; Τίποτα!

Πήρε λοιπόν την άδεια, πήγε την άλλη μέρα στο δωμάτιο της
πριγκίπισσας και, χωρίς να μιλήσει σ' αυτήν, γύρισε και ρώτησε τον σκύλο
της:

- Καλό μου σκυλάκι, έχω ακούσει ότι είσαι πολύ σοφό και θα ήθελα τη
γνώμη σου για κάτι που με βασανίζει. Πριν από λίγο καιρό ταξίδευα με έναν
γλύπτη και έναν ράφτη. 

Η νύχτα μας βρήκε στο δάσος και, επειδή φοβόμασταν τους λύκους, αποφασίσαμε ένας από μας να μένει φρουρός για
μερικές ώρες. 

Πρώτος έμεινε ξάγρυπνος ο γλύπτης, ο οποίος για να μην
αποκοιμηθεί, έφτιαξε το άγαλμα μιας πολύ ωραίας κοπέλας, σαν την
αφέντισσά σου. 

Όταν αποκοιμήθηκε ο γλύπτης και άρχισε να ξενυχτά ο
ράφτης, για να περάσει την ώρα του έφτιαξε ένα πολύ ωραίο φόρεμα για την
κοπέλα. Όταν ήρθε η σειρά μου να είμαι φρουρός σκέφτηκα ότι μια τόσο
ωραία γυναίκα θα πρέπει να έχει και φωνή γι' αυτό την έμαθα να μιλάει. 

Το
πρωί που ξύπνησαν και οι άλλοι αρχίσαμε να μαλώνουμε σε ποιον ανήκει η
κοπέλα κι ακόμα δεν έχουμε καταλήξει σε συμφωνία. Στον γλύπτη, στον
ράφτη ή σε μένα; Τι λες εσύ που είσαι τόσο έξυπνος σκύλος; ρώτησε ο Βάνεκ.
Ο σκύλος τον κοίταζε με κατανόηση αλλά δεν απαντούσε. 

Τότε πετάχτηκε η πριγκίπισσα και είπε:

- Ασφαλώς ανήκει σε σένα που της έδωσες τη φωνή, γιατί θα ήταν
πολύ δύσκολη η ζωή της χωρίς να μπορεί να επικοινωνεί με τους άλλους.

- Ευχαριστώ πολύ, πριγκίπισσα. Αυτό πίστευα κι εγώ. Για να μην τα
πολυλογούμε, λοιπόν, μου ανήκεις και θα σε παντρευτώ, μια και σε έκανα να
μιλήσεις.

Η κοπέλα είχε κιόλας ερωτευτεί το σωτήρα της, αλλά ο βασιλιάς, μ' όλο
που χάρηκε που ξαναβρήκε η κόρη του τη φωνή της, δεν δεχόταν σε καμιά
περίπτωση να την παντρέψει με έναν ταπεινής καταγωγής, όπως ήταν ο
Βάνεκ.

- Θα σου δώσω όσα λεφτά θέλεις, αλλά δεν μπορώ να σου δώσω ούτε
την κόρη μου, ούτε το βασίλειό μου, γιατί δεν έχεις ευγενική καταγωγή.

- Μα, Μεγαλειότατε, δεν είχες δώσει την υπόσχεσή σου; Με ποια
λογική την παραβαίνεις τώρα; Γιατί δεν κρατάς τον λόγο σου; Τι παράδειγμα
δίνεις στους υπηκόους σου; Και τι σημασία έχει αν δεν έχω ευγενική
καταγωγή;

- Πω πω! Βρίζει τον μεγαλειότατο ο αχρείος! είπε ο πρωθυπουργός που
ήταν παρών. Πρέπει να τιμωρηθεί υποδειγματικά για το θράσος του!

- Να αποκεφαλιστεί αμέσως ο υβριστής! έδωσε εντολή ο βασιλιάς
παρά τα παρακάλια της Γιολάντας.

Ο Βάνεκ οδηγήθηκε στον χώρο των εκτελέσεων και ο δήμιος έβαλε
μπροστά την καρμανιόλα...

- Τα έκανες θάλασσα! πετάχτηκε και είπε η Τύχη στη Λογική. Ενώ τα
πήγαινες καλά ως ένα σημείο, κάπου παραπήρες θάρρος και από εκεί και πέρα
τα χάλασες. Δεν είναι το καθετί θέμα λογικής. Μπορεί η λογική να βοηθάει,
αλλά... Για να δω αν μπορώ να κάνω κάτι τώρα για να σώσω τον δύστυχο
Βάνεκ!

Η Λογική παραδέχτηκε ότι είχε οδηγήσει την υπόθεση στο αδιέξοδο και
παρέδωσε τον Βάνεκ στην Τύχη. Το πρώτο που έκανε εκείνη ήταν να χαλάσει
την καρμανιόλα. Κάπου μπερδεύτηκαν τα σχοινιά και τα ξύλα της, η λεπίδα
είχε σφηνώσει, ούτε προς τα κάτω έπεφτε στο κεφάλι του άτυχου Βάνεκ, αλλά
ούτε και προς τα πάνω πήγαινε για να την ξαναμολήσει ο δήμιος, ο οποίος
άρχισε να ξεστομίζει βρισιές που μόνο οι δήμιοι χρησιμοποιούν.

Την ίδια στιγμή έφτασε λαχανιασμένη η πριγκιποπούλα. Έβαλε το
κεφάλι της δίπλα στο κεφάλι του Βάνεκ στην καρμανιόλα και δήλωσε ότι
αποφάσισε ότι δεν θέλει να ζήσει άλλο.

Ο βασιλιάς αναγκάστηκε να δώσει εντολή να ματαιωθεί η εκτέλεση, να
χριστεί «κατ' εξαίρεσιν» ο Βάνεκ πρώτος ιππότης και να αρχίσουν οι
προετοιμασίες για τον γάμο του με την Γιολάντα.

- Ουφ! έκανε καταϊδρωμένη η Τύχη, μόλις που πρόλαβα την τελευταία
στιγμή!

Η Λογική αναγνώρισε την ήττα της και ομολόγησε ότι, όσο κι αν είναι
συνήθως καλός οδηγός, μερικές φορές μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα στο
αδιέξοδο. Αναγνώρισε λοιπόν το προβάδισμα στην Τύχη και από τότε, όταν
συναντιούνται σε κάποια στενή γέφυρα, σε δρόμο ή σε κάποιο μονοπάτι της
ζωής, η Λογική παραμερίζει για να περάσει η Τύχη.


(Τσεχία)

Η Σοφία των Λαών, 111 θαυμάσιες ιστορίες από όλο τον κόσμο 277

 Χρήστος Μαγγούτας

Η οδός των μυστικών!

 

Η Οδός των Μυστικών

 

Κυριακή, 8 Μαΐου 2016

 

Η Πραγματικότητα Είναι Πέρα από οποιαδήποτε αντίληψη, πέρα από την αντίληψη των ανθρώπων. Είναι (για την αντίληψη) το Απόλυτο Κενό, που Αποτελεί την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ οποιασδήποτε μορφής ύπαρξης. Από Εδώ Πηγάζουν όλες οι υποκειμενικές διαφοροποιήσεις κι όλες οι αντικειμενικές εμπειρίες ύπαρξης. Όχι σαν Ουσία από Ουσία (σαν «διαφοροποιήσεις» κάποιας ουσίας) αλλά μονάχα σαν «δραστηριότητες», σαν φαινόμενα. Και σαν τέτοια («δραστηριότητες», «φαινόμενα») υπάρχουν μονάχα την στιγμή που συμβαίνουν, στο απόλυτο παρόν που ρέει. Έτσι η μόνη πραγματικότητα που μπορεί να συλλάβει η αντίληψη είναι η ροή των φαινομένων. Καμιά σταθερή ουσία δεν υπάρχει, καμιά σταθερή πραγματικότητα, παρά μόνο η αέναη εναλλαγή των φαινομένων, η ροή των φαινομένων, εδώ, τώρα (μέχρι την «εξάντληση» των αιτιών και των ίδιων των φαινομένων).

Από την Μία ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ αναδύεται κάθε περιορισμένη αντίληψη, κάθε αντίληψη προσωπικής ύπαρξης, στην οποία «αναφέρονται» όλες οι προσωπικές αντιλήψεις κι εμπειρίες ζωής και γνώση και γνώσεις. Η Συνείδηση που Βιώνει το ΒΑΘΟΣ της Ύπαρξης βιώνει την Ενότητα της ΒΑΣΗΣ, πέρα από δραστηριότητες και φαινόμενα. Η Συνείδηση που δομείται γύρω από μια προσωπική αντίληψη ύπαρξης, είτε μιλάμε για την Παγκόσμια Συνείδηση, είτε για το «εγώ» του ανθρώπου, είτε για την ζωώδη συνείδηση, αποτελεί πάντα μια δραστηριότητα, ένα φαινόμενο, που έχει τις αιτίες του, την «εξέλιξή» του, τους νόμους της εξέλιξής του και την τελική του ολοκλήρωση, στο τέλος του κύκλου του, μέσα στην Απόλυτη Σιωπή της Πραγματικότητας.

Είτε έτσι είτε αλλιώς η ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ των πάντων Είναι Μία. Από Αυτή την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ ο άνθρωπος «απομονώνει» την αντίληψη της προσωπικής ύπαρξής του, χτίζει το εγώ με την σκέψη (με την παγίωση πληροφοριών, την συνεχή αναπροσαρμογή τους και την διαρκή αλληλεπίδραση με το υπαρξιακό περιβάλλον) και χαράζει τον δικό του βιωματικό δρόμο στην ζωή με τις δραστηριότητές του.

Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος (σαν κάθε ύπαρξη) ποτέ δεν αποκόπτεται από την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ του. Κι αυτό που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται σαν Ύπαρξή του, Ουσία του, Ψυχή του, δεν είναι κάτι Σταθερό αλλά δραστηριότητα που επικάθεται στην ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ, ένα φαινόμενο ύπαρξης μόνο, που υπάρχει μόνο στο απόλυτο παρόν. Συνήθως οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ τους αλλά αποροφιούνται στον προσωπικό χαρακτήρα της φαινομενικής ύπαρξής τους. Και μέσα από την αντίληψη που έχουν, σαν προσωπικές υπάρξεις, νοιώθουν ότι είναι «χωρισμένοι» από την Πραγματικότητα και φτιάχνουν θεωρίες για την Πραγματικότητα, σχεδιάζουν Προσεγγίσεις της Πραγματικότητας και ακολουθούν μια πορεία εξέλιξης προς την Πραγματικότητα, μέχρι να φτάσουν στην Ολοκλήρωση, στην Φώτιση, στην Ένωση με την Πραγματικότητα (ή τον Θεό όπως αποκαλούν πολλοί την Πραγματικότητα). Στην πραγματικότητα όμως όλη αυτή η ύπαρξη κι η πορεία της ύπαρξης κι η ολοκλήρωσή της κι επιστροφή της στην Πηγή της δεν είναι κάτι πραγματικό (που ανήκει στο Χώρο του Είναι). Συμβαίνει μόνο στον Χώρο των Φαινομένων. Είναι πορεία Συνειδητοποίησης της Ύπαρξής μας, Κατανόηση της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ μας. 

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να Κατανοήσουν ότι  Υπάρχει Μία και Μόνο Πραγματικότητα, ούτε μπορούν να νοιώσουν την Ενότητα της Ύπαρξης. Δεν «αναγνωρίζουν» άμεσα τον ψεύτικο χαρακτήρα κάθε προσωπικής ύπαρξης που υφίσταται μόνο μέσα στην Παγκόσμια Ροή των Φαινομένων, σαν ροή, σαν κάτι προσωρινό, στο απόλυτο παρόν που ρέει. Χτίζουν με τον «νου» μια Σταθερή Πραγματικότητα, πιστεύουν στην αιωνιότητα της προσωπικής ύπαρξής τους (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο). Κι έτσι παγιδευμένοι μέσα σε μια ψεύτικη αντίληψη της πραγματικότητας επιζητούν μια σωτηρία, την φώτιση ή την Ένωση με τον Θεό.

Σε ένα φανταστικό κόσμο (σαν αυτόν που χτίζουν οι άνθρωποι με το «νου» τους, με την σκέψη τους) τα προβλήματα είναι φανταστικά κι οι λύσεις των προβλημάτων είναι επίσης φανταστικές. Όσες φωτίσεις ή απελευθερώσεις ή σωτηρίες ή ενώσεις με τον Θεό κι αν πραγματοποιήσει ο άνθρωπος, σαν εγώ, είναι μόνο στην φαντασία του.

Η Οδός των Μυστικών είναι διαφορετική. Οι Μυστικοί, χιλιάδες χρόνια τώρα (τουλάχιστον τέσσερις χιλιάδες χρόνια), «διαισθάνονται» την Πραγματικότητα της ΜΙΑΣ ΥΠΑΡΞΗΣ. Δεν φτιάχνουν φανταστικές θεωρίες για την Πραγματικότητα, ούτε Διδασκαλίες για την Πραγματικότητα (όπως την συλλαμβάνει η περιορισμένη αντίληψη), ούτε προσπαθούν να φτάσουν στη φώτιση ή να ενωθούν με τον Θεό. Όλα αυτά τα πιστεύουν και τα κηρύττουν οι άνθρωποι με την διαχωρισμένη συνείδηση που ζουν στον φανταστικό κόσμο τους. Οι Αληθινοί Μυστικοί, είτε «μόνοι» τους, είτε με την «υπόδειξη» κάποιου πραγματικού διδασκάλου, αναγνωρίζουν την πηγή κάθε δραστηριότητας και τον πλασματικό χαρακτήρα κάθε προσωπικής ύπαρξης και το ανώφελο κάθε εμπειρίας της εξωτερικής ζωής κι έτσι δεν παρασύρονται μέσα στην φαντασία και στο όνειρο του κόσμου. Κατανοούν ότι όλα όσα βιώνουν είναι δραστηριότητες, φαινόμενα που υπάρχουν μόνο στο απόλυτο παρόν. Δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από αυτό που συμβαίνει εδώ, τώρα. Το να «δημιουργούμε» την αντίληψη μιας σταθερής πραγματικότητας κι ενός χρόνου που ρέει ανεξάρτητα από την συνείδηση είναι πολύ όμορφο όνειρο αλλά είναι μονάχα όνειρο.

Για όλους τους Αληθινούς Μυστικούς το μόνο πραγματικό (που μπορούμε να έχουμε) είναι η ροή των φαινομένων, η συνεχής αλλαγή. Η Μόνη Πύλη προς την Πραγματικότητα, η Πύλη της Αλήθειας, είναι Εδώ, Τώρα, στο Απόλυτο Παρόν. Κι επειδή απαιτεί μονάχα την Προσοχή και την Αναγνώριση αυτού που συμβαίνει, χωρίς παρέμβαση του ανθρώπου, χωρίς «προσπάθεια» δική του, χαρακτηρίζεται Άπυλη. Γιατί χαρακτηρίζεται Άπυλη Πύλη; Μπορούμε να μείνουμε «ακίνητοι», ήσυχοι; Όπως όταν κρατάμε την αναπνοή μας; Να Δούμε; Μονάχα τότε Ανοίγει η Πύλη. Βλέπουμε. Κατανοούμε. Βιώνουμε το ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, την Πραγματικότητα, την Αλήθεια. Αυτό που είναι ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ, που Ρέει από ΜΕΣΑ μας.

Βλέποντας, Κατανοώντας, και Αναγνωρίζοντας τον ψεύτικο χαρακτήρα όλων των δραστηριοτήτων, των προσωπικών υπάρξεων, των «εμπειριών», όλων των φαινομένων, μπορούμε να τα αφήσουμε όλα αυτά και να Βιώσουμε το ΑΚΙΝΗΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ. Αυτή η Πραγματικότητα, επειδή ακριβώς εδώ η ΖΩΗ Ρέει, Ανασαίνει, αλλά η αντίληψη είναι «ακίνητη» είναι Ασύλληπτη, Ακατανόητη, Θαυμαστή. ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΚΕΝΟ ΓΕΜΑΤΟ ΖΩΗ. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ο ΘΕΟΣ.

ΑΥΤΟ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΜΙΑ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Στέκεται Πάνω από την ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΣ, Πέρα από την Φαντασμαγορία των Φαινομένων, ΖΕΙ την ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Το πιο «μυστικό σάστρα» δόθηκε από τον Κρίσνα στον Αρζούνα, στο Δέκατο Πέμπτο Κεφάλαιο της Μπαγκαβάτ Γκίτα, ενός από τα πιο ιερά βιβλία των ανθρώπων. Ελάχιστοι άνθρωποι καταλαβαίνουν. Γιατί εδώ το πρόβλημα δεν είναι να συλλάβουμε νοητικά μια θεωρία αλλά να βιώσουμε την πραγματικότητα. Να αναγνωρίσουμε τον πραγματικό χαρακτήρα των φαινομένων, να Νοιώσουμε το Ακίνητο Βάθος της Ύπαρξης, να ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ. Εδώ που κάθε αντίληψη «πεθαίνει» ακόμα και να πεις «Αχάμ Μπράχμασμι» («Είμαι Μπράχμαν») είναι βλασφημία. Όταν Φτάνεις Μπροστά σε ΑΥΤΟ παύεις να «υπάρχεις». Υπάρχει μόνον ΑΥΤΟ. ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, «ΚΕΝΟ» ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ, ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

 

CIRCLE OF LIGHT

Η Τέχνη των Μικρών Βημάτων Δευτέρα, 2 Μαΐου 2016 Αυτή η ελάχιστα γνωστή προσευχή γράφτηκε από τον πατέρα του Μικρού Πρίγκιπα, Antoine de Saint-Exupéry σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του. «Κύριε, δεν προσεύχομαι για θαύματα και οράματα, ζητώ μόνο τη δύναμη των ημερών μου. Δίδαξέ με την τέχνη των μικρών βημάτων. Κάνε με έξυπνο και πολυμήχανο, ώστε να ανακαλύπτω το καινούργιο και να αποκτώ εμπειρία μέσα από τη διαφορετικότητα των ημερών μου. Βοήθησέ με να χρησιμοποιώ το χρόνο μου καλύτερα. Δείξε μου πώς να αναγνωρίζω τι είναι σημαντικό και τι όχι. Προσεύχομαι για τη δύναμη της πειθαρχίας και της ταπεινότητας, όχι μόνο για να οδηγήσει τη ζωή μου, αλλά και για να ζήσω τις μέρες μου με φρόνηση, ατάραχος μπροστά στην απρόσμενη ικανοποίηση και στα απροσδόκητα ύψη. Σώσε με από την αφελή πεποίθηση ότι όλα στη ζωή πρέπει να γίνουν ομαλά. Βοήθα με νηφάλια να αναγνωρίζω ότι οι δυσκολίες, οι αποτυχίες και η υποτροπή μας δόθηκαν από την ίδια τη ζωή, για να μας κάνουν να μεγαλώσουμε και να ωριμάσουμε. Στείλε μου το σωστό άτομο τη σωστή στιγμή, που θα έχει αρκετό θάρρος και αγάπη για να συλλαβίσει την αλήθεια! Γνωρίζω ότι πολλά προβλήματα λύνονται από μόνα τους, γι 'αυτό σε παρακαλώ δίδαξέ με την υπομονή. Ξέρεις πόσο πολύ χρειαζόμαστε τη φιλία. Κάνε με άξιο του ωραιότερου, δυσκολότερου, επικινδυνότερου και πιο εύθραυστου δώρου της ζωής. Δώσε μου αρκετή φαντασία για να είμαι σε θέση να μοιραστώ με κάποιον λίγη ζεστασιά, στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, με λέξεις ή με τη σιωπή. Μην μου δώσεις τα πράγματα που επιθυμώ, αλλά εκείνα που χρειάζομαι. Δίδαξέ με την τέχνη των μικρών βημάτων! » Προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.. Η καθημερινότητα της ζωής μας άγεται και διέπεται από συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφοράς, είναι μια δράση που αυτοπεριορίζεται από συναισθήματα και την συνήθεια της επανάληψης. Στο στίβο της ζωής η καθημερινή μας δράση, στην πλειοψηφία των ανθρώπων, περιορίζει το σκοπό στη διεκπεραίωση των καθημερινών καταστάσεων και όχι στην ανάδειξη και την αξιοποίηση των εμπειριών που συνοδεύουν αυτές τις καθημερινές καταστάσεις. Αντί να δούμε τη δράση μας κάθε μέρα ως ένα σύνολο στιγμών με πολλές και διαφορετικές εμπειρίες για αυτοπραγμάτωση, αντί να δούμε τη δράση της κάθε ημέρας και την ίδια τη ζωή ως ένα σχολείο με εμάς ως μαθητές και τις εμπειρίες ως διδάγματα, περιοριζόμαστε στην αντίληψη αυτών που συμβαίνουν μέσω των αισθήσεων.Περιοριζόμαστε δηλαδή στο «ζην» και όχι στο «ευ ζην». Ο κόσμος των αισθήσεων, τα αρνητικά συναισθήματα και κυρίως το καθημερινό στρες αλλά και η ψευδαίσθηση των προσδοκιών με τις οποίες φορτώνουμε την καθημερινή μας δράση, υπονομεύουν και μας στερούν τη δυνατότητα να γευτούμε την αληθινή και αυθεντική εμπειρία. Με αυτό τον τρόπο παράγουμε μοτίβα συμπεριφοράς και ξοδεύουμε άσκοπα τη ζωτική μας ενέργεια, σε έναν αέναο κύκλο άσκοπης καθημερινότητας που μας εγκλωβίζει σε μια εικονική πραγματικότητα. Για να μπορέσουμε να βιώσουμε τη ζωή μας ως μια γιορτή πλούσια σε εμπειρίες, που η κάθε εμπειρία αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για στοχασμό, πρέπει να απεγκλωβιστούμε από το βάρος των άσκοπων προσδοκιών και να γίνουμε παρατηρητές του ίδιου μας του εαυτού στην καθημερινή του δράση. Παρατηρητές και όχι κριτές με στόχο τη γνώση και όχι την κριτική. Με αυτό τον τρόπο σταδιακά θα απαλλαγούμε από τα μοτίβα συμπεριφοράς που ως ξένα ρούχα έχουμε ντυθεί, θα γνωρίσουμε τη φορεσιά της αληθινής μας ψυχής και με αυτό το ένδυμα θα βαδίσουμε το μονοπάτι της αυτοπραγμάτωσης. Για το σοφό, η αταραξία είναι το μέσο Για τον αρχάριο, η δράση είναι το μέσο Bhagavad Gita Σκέψεις πάνω στη Sutra 1.12 του Patanjali. Abhyasa και Vairagya – Προσπάθεια και Μη Προσκόλληση.

 

Η Τέχνη των Μικρών Βημάτων 

 

 

Δευτέρα, 2 Μαΐου 2016

Αυτή η ελάχιστα γνωστή προσευχή γράφτηκε από τον πατέρα του Μικρού Πρίγκιπα, Antoine de Saint-Exupéry σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του.

«Κύριε, δεν προσεύχομαι για θαύματα και οράματα, ζητώ μόνο τη δύναμη των ημερών μου.

Δίδαξέ με την τέχνη των μικρών βημάτων.

Κάνε με έξυπνο και πολυμήχανο, ώστε να ανακαλύπτω το καινούργιο και να αποκτώ εμπειρία μέσα από τη διαφορετικότητα των ημερών μου.

Βοήθησέ με να χρησιμοποιώ το χρόνο μου καλύτερα. Δείξε μου πώς να αναγνωρίζω τι είναι σημαντικό και τι όχι.

Προσεύχομαι για τη δύναμη της πειθαρχίας και της ταπεινότητας, όχι μόνο για να οδηγήσει τη ζωή μου, αλλά και για να ζήσω τις μέρες μου με φρόνηση, ατάραχος μπροστά στην απρόσμενη ικανοποίηση και στα απροσδόκητα ύψη.

Σώσε με από την αφελή πεποίθηση ότι όλα στη ζωή πρέπει να γίνουν ομαλά. Βοήθα με νηφάλια να αναγνωρίζω ότι οι δυσκολίες, οι αποτυχίες και η υποτροπή μας δόθηκαν από την ίδια τη ζωή, για να μας κάνουν να μεγαλώσουμε και να ωριμάσουμε.

 

Στείλε μου το σωστό άτομο τη σωστή στιγμή, που θα έχει αρκετό θάρρος και αγάπη για να συλλαβίσει την αλήθεια!

Γνωρίζω ότι πολλά προβλήματα λύνονται από μόνα τους, γι 'αυτό σε παρακαλώ δίδαξέ με την υπομονή.

Ξέρεις πόσο πολύ χρειαζόμαστε τη φιλία. Κάνε με άξιο του ωραιότερου, δυσκολότερου, επικινδυνότερου και πιο εύθραυστου δώρου της ζωής.

Δώσε μου αρκετή φαντασία για να είμαι σε θέση να μοιραστώ με κάποιον λίγη ζεστασιά, στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, με λέξεις ή με τη σιωπή.

Μην μου δώσεις τα πράγματα που επιθυμώ, αλλά εκείνα που χρειάζομαι.

Δίδαξέ με την τέχνη των μικρών βημάτων! »

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.. 

Η καθημερινότητα της ζωής μας άγεται και διέπεται από συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφοράς, είναι μια δράση που αυτοπεριορίζεται από συναισθήματα και την συνήθεια της επανάληψης. Στο στίβο της ζωής η καθημερινή μας δράση, στην πλειοψηφία των ανθρώπων, περιορίζει το σκοπό στη διεκπεραίωση των καθημερινών καταστάσεων και όχι στην ανάδειξη και την αξιοποίηση των εμπειριών που συνοδεύουν αυτές τις καθημερινές καταστάσεις.

Αντί να δούμε τη δράση μας κάθε μέρα ως ένα σύνολο στιγμών με πολλές και διαφορετικές εμπειρίες για αυτοπραγμάτωση, αντί να δούμε τη δράση της κάθε ημέρας και την ίδια τη ζωή ως ένα σχολείο με εμάς ως μαθητές και τις εμπειρίες ως διδάγματα, περιοριζόμαστε στην αντίληψη αυτών που συμβαίνουν μέσω των αισθήσεων.Περιοριζόμαστεδηλαδή στο «ζην» και όχι στο «ευ ζην».

Ο κόσμος των αισθήσεων, τα αρνητικά συναισθήματα και κυρίως το καθημερινό στρες αλλά και η ψευδαίσθηση των προσδοκιών με τις οποίες φορτώνουμε την καθημερινή μας δράση, υπονομεύουν και μας στερούν τη δυνατότητα να γευτούμε την αληθινή και αυθεντική εμπειρία. Με αυτό τον τρόπο παράγουμε μοτίβα συμπεριφοράς και ξοδεύουμε άσκοπα τη ζωτική μας ενέργεια, σε έναν αέναο κύκλο άσκοπης καθημερινότητας που μας εγκλωβίζει σε μια εικονική πραγματικότητα.

Για να μπορέσουμε να βιώσουμε τη ζωή μας ως μια γιορτή πλούσια σε εμπειρίες, που η κάθε εμπειρία αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για στοχασμό, πρέπει να απεγκλωβιστούμε από το βάρος των άσκοπων προσδοκιών και να γίνουμε παρατηρητές του ίδιου μας του εαυτού στην καθημερινή του δράση.

Παρατηρητές και όχι κριτές με στόχο τη γνώση και όχι την κριτική. Με αυτό τον τρόπο σταδιακά θα απαλλαγούμε από τα μοτίβα συμπεριφοράς που ως ξένα ρούχα έχουμε ντυθεί, θα γνωρίσουμε τη φορεσιά της αληθινής μας ψυχής και με αυτό το ένδυμα θα βαδίσουμε το μονοπάτι της αυτοπραγμάτωσης.

Για το σοφό, η αταραξία είναι το μέσο

Για τον αρχάριο, η δράση είναι το μέσο

Bhagavad Gita

Σκέψεις πάνω στη Sutra 1.12 του Patanjali. Abhyasa και Vairagya – Προσπάθεια και Μη Προσκόλληση.